Zolang dat niet lukt, heb ik nog een gratis (en goedkope) tip voor ouders van jonge kinderen: de Achterhoek is ook mooi.
PS. Nog even over onze vlucht? Voorbeeldig was ze. Krijg je hè, met die voorbeeldige ouders.
Krijsend kind in je nek
O lieve stewardess, mag ik op een andere plek?
Extreem goed voorbereid was ik. Flesje mee, voldoende speelgoed, nog een flesje – voor tijdens het stijgen en landen – extra luiers, nog wat nieuw speelgoed. En o ja, mijn paspoort. De vlucht zou niet lang duren. En met al die maatregelen, moest dat krijs- en beweegtechnisch dan ook geen probleem zijn. Dacht ik.
Ik lees dat er stemmen opgaan voor kindloze vluchten . Net zoals er adult only-hotels zijn (hoewel ik daar toch een ander associatie bij heb, met dank aan een bepaalde filmindustrie), of restaurants die kinderen weren.
Ik weet het even niet. Zijn we nu onhebbelijker geworden tegenover andermans kinderen? (Hoewel, zes uur lang een krijsend kind in je nek, of trappende bewegingen in je rug … je moet wel heel veel gemediteerd hebben om daar stoïcijns onder te blijven.) Of zijn de kinderen van nu over-beweeglijke prinsjes en prinsesjes die niet gewend zijn rekening te houden met anderen? Of ligt het aan de ouders? Die teveel gewend zijn aan luxe waardoor gezinnen per se naar Ibiza of Florida moeten vliegen? (Hoezo is Frankrijk niet goed genoeg?) Of voelen kinderen juist de spanning van ouders waardoor alles als een katalysator werkt? Want die ouders zitten zwetend vastgegespt vol ongemak te hannesen en proberen maar ontspannen te doen tegen hun kind om het rustig te krijgen. Wensend dat dit gejank NU NU NU stopt. Ze kunnen geen kant op. Opgelaten gevoel (wat heet!)… Priemende ogen in hun nek. En in hun hals. En van opzij. Stewards die licht dwingend vragen of ze wellicht kunnen helpen.
Een adult-only vliegtuig is dus de inzet. Prima. Moeten maatschappijen vooral doen. Als er dan ook maar vliegtuigen komen waar kinderen níet urenlang in een tuigje stil moeten zitten. Vliegtuigen met een overdekte box met zachte matrassen, waarin kinderen kunnen spelen. Met een klautertoestel, waar je bij een luchtzak ook nog eens extra gelanceerd wordt en tegen een vangnet aan stuitert. Financieel vast niet haalbaar, want ruimte in de lucht kost heul veul geld. Maar het zou voor die arme, arme stressende ouders wel een goede oplossing zijn. En ook voor onze prinsjes en prinsesjes.
Door: Beatrijs Bonarius
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.
