Franska.nl

Je kunt heel veel over haar zeggen, maar één ding is zeker: die publiciteitsmachine heeft ze op orde.

Wat krijgt Michelle Obama veel aandacht deze week. In Nederland althans, want ‘onze eigen Hollandse’ Antoinnette Scheulderman mocht haar interviewen (als een van de vier buitenlandse media, en dat is behoorlijk knap!). En ik doe er lekker aan mee, want er komt heel wat onwerkelijks naar buiten over het leven in het Witte Huis.

Details die hier in Nederland on-denk-baar zijn. Ik bedoel: zou mevrouw Balkenende haar eigen tosti’s niet hebben kunnen bakken in de jaren dat haar man minister-president was? Of zou mevrouw Lubbers een bovenraampje niet hebben mogen openen zonder dat de geheime dienst eerst even controleerde of dat wel veilig was? Of zou mevrouw Rutte … O nee.
Maar serieus, het lijkt wel of haar leven in het Witte Huis één grote gevangenschap was. Want als je zelfs toestemming moet vragen aan de medewerkers van je man of je je haar mag knippen. Echt!? Waar gaat het over? Ik snap Melania bijna (!) omdat ze de veiligheidsadviseur van haar man wil ontslaan, zoals ze gisteren naar buiten bracht.

Terug naar Michelle. Nog steeds is zij niet vrij om te gaan en te staan waar ze wil, begreep ik.  Ze kan nota bene haar eigen honden nog steeds niet uitlaten. (Een van haar honden had trouwens een eigen persvoorlichter toen ze nog in het Witte Huis woonden, serieus!) En er fladderen nog steeds hordes security’s om haar heen. Zelfs als ze een interview heeft, zitten er mensen mee te tikken en te knikken. Je zou er bijna mensenschuw van worden. Dan snap ik wel dat je terugtrekt, in een stil kamertje, om alles te overdenken en alle gekkigheid op een rijtje te zetten. Tja, en dat er dan na een paar maanden een boek ligt, dat snap ik dan ook wel weer. Casht ook lekker: samen met de memoires van haar man een miljoentje of 65.

Ik ga zo naar de boekhandel. Want het schijnt dat – naast al die rare details – er ook behoorlijk veel details over het huwelijk (smullen! Story-material!) naar boven komen. En, ook voor het serieuze deel van je brein is er genoeg: Michelle Obama laat zien hoe ‘onbewust racisme’ doorwerkt. Zoals die argeloze opmerking van een decaan op een topuniversiteit: ‘Jij bent toch geen Princeton-materiaal?’ Misschien kunnen we daar nog wat van leren.