ONSCHULD
Pas als je wordt veroordeeld, ben je schuldig. En nu moet Bill Cosby inderdaad de cel in.
Hij is niet alleen keihard van zijn voetstuk gevallen, het is meer dan dat. Hij wordt verguisd, bespot, veracht.
En ook al ben ik geen partij in dat hele proces – gelukkig niet, zeg – toch voel ik mij ook bekocht. Want wat wás Heathcliff Huxtable leuk. Wat wás hij innemend. Vrolijk. Een familyman. De ideale man, eigenlijk. En nog dokter ook! Een boegbeeld voor de zwarte gemeenschap bovendien. En al wisten we heus wel dat het karakter Cliff een rol was, dat charisma was natuurlijk van Bill Cosby zelf.
Zeker weten dat ik niet de enige ben met mooie herinneringen aan The Cosby Show. Het begon al met dat lekkere jazzy muziekje in het intro, waarin Cliff met zijn hele gezin danst. Met zijn flirtende vrouw Claire, dochters Sondra en Vanessa, de adembenemend mooie Denise, de net niet stoere Theo en de schattige Rudy (die nu trouwens ook al bijna 40 is!). Feelgood. Veilig. Onschuldig.
En weet je, ik kan er niet meer naar kijken. Ik probeerde het net even via YouTube, maar de ontwapenende en ondeugende ogen die Bill Cosby daar heeft, die speelsheid, en zelfs dat pure, dat is allemaal hartstikke nep. Wist ik al hoor, dat heb je tenslotte vaker met televisie, maar in dit geval is het meer dan dat. Het klinkt zwaar aangezet, toch is het waar dat ik deze man, die ik vertrouwde, tegen wie ik opkeek, zelfs met liefde, niet meer in die pretogen kan kijken. De fijne jeugdherinnering is kapot. De onschuld is er hartstikke vanaf.
De 81-jarige Cosby is dus zojuist veroordeeld, maar hij gaat in beroep. En enkele actrices uit de serie, zijn vrouw Claire en ook dochter Rudy, en ook zijn eigen vrouw in real life, blijven achter hem staan. Hóuden van hem. Blijven hem steunen. Maar nee, voor mij geen Cosby meer.
Ach, ik ben geen partij en ik kan uitstekend zonder hem verder leven. Maar de vrouwen die door Cosby zijn gedrogeerd, misbruikt, verkracht, de vrouwen die hun eigen onschuld – en meer – door hem zijn verloren, die hebben een levenslange last. Misschien begint voor hen nu een eerste beetje genoegdoening.
Door: Beatrijs Bonarius
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.
