Franska.nl

Weet jij nog waar je was? Vast. Ik ook: in het buitenland zat ik, en het was nog vóór de tijd van de smartphone met wifi. Op m’n Nokia kreeg ik een sms’je van een vriend: ‘Al gehoord? Pim Fortuyn is vermoord.’ Shock.

Terug in Nederland werd de impact duidelijk. Groot. Heel groot. Verontwaardiging.

Niet alleen omdat het een politieke moord was. Maar ook nog de moord van een politicus die misschien wel premier ging worden, iemand die een nieuwe vorm van politiek bedreef, iemand die Den Haag opschudde, en daarmee een grote schare aanhangers – fans zou ik ze bijna noemen – had.

Een politieke moord dus, en dat was sinds een eeuwtje of vier, vijf niet meer voorgekomen. Dat hakte er in de hele samenleving in. Pim kwam nooit meer terug. En Volkert? Die moest en zou straf. Nou ja, het werd geen levenslang, zoals de officier van justitie wilde, maar achttien jaar, met aftrek van voorarrest. Tot 2020. Weer verontwaardiging.

Toen werd het 2014, en Volkert van der G. (zoals zijn achternaam door sommige kranten nog wordt weggepoetst) werd voorwaardelijk vrijgelaten; een petitie die werd ondertekend door 29.000 mensen kon dat niet tegenhouden. Twaalf van de achttien jaar gevangenisstraf had hij uitgezeten.
De verontwaardiging laaide opnieuw op.

En nu werd gisteren bekend dat hij zich niet meer bij de reclassering hoeft te melden van de rechter. Terwijl die meldplicht onderdeel was van Van der G‘s straf. Argument? Hij wil zich in het buitenland vestigen, dus meldingsplicht is zinloos en belet hem om een bestaan op te kunnen bouwen. Volkert zou volgens betrokkenen geen gevaar meer zijn.

Kijk, ik ben de laatste die houdt van ‘vanuit je onderbuik spreken’. En ik ben ook de laatste die vindt dat iemand geen tweede kans mag, en zijn leven na zijn straf niet opnieuw mag opbouwen. (En als iemand dat in het buitenland wil doen, prima. Is de familie van Pim ook blij mee, las ik.) Maar ik zou toch denken dat iemand met een veroordeling – zeker in deze precaire en nationale zaak  – z’n volledige straf moet uitzitten en niet standaard onder voorwaarden moet kunnen vrijkomen?

Dit lijkt me op z’n minst een flinke miskenning: van de eerder uitgesproken veroordeling, van de impact op de samenleving (toen, maar ook nu), van dit deel van het recht.

Ook landelijke politici vinden het foute boel, las ik. Minister Dekker, die over rechtsbescherming gaat, werkt momenteel aan een wetswijziging.

De verontwaardiging wordt er nu niet minder om.