Franska.nl

En niet zo’n beetje ook. Het zijn cijfers waar we ontzettend van schrikken. Zeker 15.000 meisjes hebben in ons land tussen 1860 en 1973 in wasserijen en naaiateliers van katholieke gestichten onbetaalde arbeid gedaan. Ze werden hiertoe gedwongen en kregen dus geen enkele vorm van salaris. NRC heeft dit onderzocht en meldt nu wat ze hebben gevonden in de zogenoemde ‘liefdesgestichten’ van de Zusters van de Goede Herder in Tilburg, Zoeterwoude, Almelo en Velp. Het is onwerkelijk.

De meisjes kregen een nieuwe naam en werden gedwongen om zes dagen in de week te werken. Ze verloren allemaal hun vrijheid. Er was geen onderwijs, alleen maar werk. Om nog maar te zwijgen over het seksueel misbruik dat ook voorkwam op dit soort plekken. En als ze probeerden te ontsnappen, dan vond de politie ze weer en brachten ze de meisjes weer terug naar hun ‘gevangenis’. Ongelooflijk. En dat allemaal in ons land en dat bij duizenden, duizenden jonge meiden. En zelfs ‘pas’ zo’n 45 jaar geleden. Brrr.

Maar de vrouwen die nu volwassen zijn, hebben als kind nare dingen meegemaakt. De meeste meisjes kwamen in zulke gestichten terecht als ze prostituee of ongehuwd zwanger waren, maar vaker waren ze gewoon wees, verwaarloosd, misbruikt, gehandicapt of veroordeeld voor een klein vergrijp. Door de regering of door hun ouders werden de meisjes tegen hun zin in in zo’n tehuis geplaatst, waar ze keihard moesten werken. De bedrijven kwamen met deze vorm van kinderarbeid weg omdat ze het gratis werken ‘arbeidstherapie’ noemden. Zeker met wassen en naaien werd in die jaren veel verdiend door bedrijven dankzij de gratis werknemers. Zelfs koningin Juliana zou haar tafellakens hebben laten wassen door dit soort meiden. 

Nu eisen dan ook vijf Nederlandse vrouwen erkenning voor wat ze hebben moeten doormaken. Voor wat ze elke dag moesten doen tegen hun zin in. Ze willen hun stem laten horen en aan iedereen laten weten hoe slecht ze behandeld werden. Ze eisen ook een uitbetaling van het nooit eerder ontvangen loon. Maar de zusters van de gestichten weigeren ook maar een cent te betalen en noemen de situatie een beetje ‘verjaard’. Ja, dat is natuurlijk makkelijk, alles op de tand des tijds gooien. 

We hopen dat deze vrouwen – en alle andere vrouwen die ermee te maken hebben gehad – een beetje lief worden behandeld. En met respect. Dat verdienen ze nu jaren later juist meer dan ooit. En wij gunnen ze elke cent loon waarvoor ze hard hebben gewerkt. Heel hard.