Franska.nl

Heb jij er ook aan meegedaan in de jaren negentig? Het was mega-populair in mijn omgeving. En natuurlijk deed ik, met al die overtollige studenten-bierkilo’s, ook mee: het brooddieet. Eitje was het: één dag normaal eten (en bier drinken) en de dag erna alleen maar volkorenbrood eten met veel slokken water. Of het hielp? Mwa. Want al die andere dieettrends – Montignac (ken je die nog?), Sonja Bakker (brrr, die eierkoeken) en een dieet waarvan ik de naam niet meer ken, maar waardoor ik een levenslange hekel aan wortelrasp in combinatie met gruyère heb gekregen – volgden erna. Nee, ik denk dat het me uiteindelijk allemaal voor geen centimeter (!) hielp.

Deze week werd bekend dat de helft van de Nederlanders te dik is,  en ook las ik over een nieuwe dieettrend: intermittent fasting. Hierbij word je geacht een aanzienlijk deel van de dag te vasten. Je mag bijvoorbeeld maar vijf of acht uur per dag eten, en de rest van de dag eet je niks meer. Dus de eerste maaltijd om een uurtje of 12, om 15 uur nog een keertje eten, wat chips snaaien tussendoor, en dan je avondprakkie tegen 18 uur. En daarna dus geen hap meer. Met het belangrijke voordeel dat je in de uren dat je mág eten, alles kunt eten wat je zou willen. Dus niks geen eierkoeken, of wortelrasp met gruyère. Zodat je het dieet ook lang kunt volhouden.

Zoals bij elk dieet zijn er weer aanhangers en haters. Voor- en tegenstanders, mensen die wel 12 kilo zijn kwijtgeraakt door dit wonder, en mensen die de wetenschap citeren en vertellen dat een ontbijt overslaan ongezond is. Als zeer ervaren diëter lijkt het me vrij onwaarschijnlijk dat, wanneer je in die bepaalde uren alles mag eten wat je wilt (pizzapunten, Chinese rijsttafel, brownies), je lichaam die calorieënbom herstelt, en dat je daarvan zelfs nog kunt afvallen. Maar weet je? Het zal allemaal wel. Als iemand er baat bij heeft, ga er dan vooral lekker mee door.

Zelf sluit ik me met terugwerkende kracht aan bij een gezegde dat ik voor het eerst las in de strip Jan, Jans en de Kinderen. Jans streed al puffend en sportend tegen haar overtollige kilo’s, en iemand uit haar gezin (ik dacht Catootje, maar het kan evengoed Jan geweest zijn) zei toen quasi-steunend op een betweterig toontje: ‘Elk pondje gaat door het mondje’.

Grappig vond ik dat toen. Maar nu noem ik het anders: gezond verstand.