Franska.nl

Wel hebben ze gevraagd of Michael P. in een andere zittingszaal geplaatst kan worden. Dat Anne niet had hoeven sterven. Dat ze die avond gewoon thuis had kunnen komen na een fietstocht door de regen. Dat ze verder had gedroomd over haar eigen museum. Dat haar broer haar gewoon nog kon optillen als hij haar knuffelde. Want dat, dat is misschien wel wat hij het meeste mist.

Gisteren zag ik de vader van Anne bij 1 Vandaag. Foto’s van hem en Anne tijdens een van de ongetwijfeld vele en goudomrande vakanties. Een heerlijke dochter was ze. Trouw in vriendschappen, sociaal, toegewijd, ambitieus. Ik zie zijn huis. Zijn bank. Een bank waar ze samen op gelegen zullen hebben. Met chips misschien. Of chocola. Vader Fabers blik hangt ergens tussen camera en degene die hem, naast de camera gezeten, vragen stelt. Hij spreekt recht voor zich uit. Tegen iedereen. Tegen niemand. Omdat alles er toe doet en tegelijk niets. Michael P. moet berecht, vooral omdat deze dood niet had hoeven gebeuren. Maar Anne, die krijgt hij er niet mee terug. Vandaar die blik.

Wat hij ook van P. wil weten, is waar haar kettinkje is. Toen ze achttien werd gaf hij het haar. Met een groeidiamant. Elk jaar verving hij de diamant door een iets groter exemplaar. En nu is niet alleen Anne weg, de ketting is dat ook. Vader Faber slikt een traan weg en zegt dat hij alleen het doosje nog heeft.

Vannacht droomde ik dat ik het kettinkje vond