De ballen van Heleen van Royen
Wel schrijven en niet lezen. Kom nou toch, Heleen. Van jou had ik net even iets meer verwacht.
Jinek is er weer dus ik keek. Ik zag een rondborstige, want zwangere, Eva Jinek, prinses Laurentien en een bijzonder goed geconserveerde Heleen van Royen. Leuk ook dat de stylistes van de vrouwen tevoren een kleurpalet hadden bedacht. Deed Eva iets met kobaltblauw, ging Heleen in het groen, dan zou prinses Laurentien een vrolijke combinatie van die kleuren in haar outfit verwerken. Drie sterke, slimme vrouwen kortom. Waarbij ik steeds moest kijken naar de bovenarmen van Heleen van Royen. Die leken wel van een jonge vrouw van tweeëntwintig. Complimenten.
Heleen heeft een jonge minnaar. Dat werkt beter dan de beste vitamine-A-crème, zoveel was wel duidelijk. Wat zag die vrouw er goed uit. Dat die jonge minnaar meer voor haar doet dan haar een jeugdig uiterlijk bezorgen, bleek uit het interview. Het betreft hier een, tja, laat ik het een gezonde Hollandse jongen noemen. Met dito eetlust.
Een en ander inspireerde Heleen tot het bijhouden van een seksdagboek. En het publiceren ervan. Eva Jinek had het gelezen en zei dat het er nogal ‘sappig’ aan toe ging. Alle sappen werden uitvoerig besproken en niets bleek onbesproken. Heleen keek er overigens uiterst serieus bij, niet gegeneerd, niet trots. Zakelijk. Omdat er een feministische gedachte achter het schrijven van het boek zat.
Ik zag mijn man naar mij kijken, waarschijnlijk omdat ik meestal van alles vindt van dit soort zaken. Als ik Katja Schuurman en haar geliefde chef-kok weer hoor oreren over hun himmelhochzeichende slaapkamerescapades (die zich in hun geval zeker niet alleen tot de slaapkamer beperken, ik meen dat hun openingsvrijage in een toilet van een horeca-uitspanning was) kan ik nogal eens hardop uitroepen dat zij echt niet de enige mensen ter wereld zijn zie die ‘de daad’ verrichten. Dat gedweep met je erotiek, ik vind het geloof ik niet zo gepast.
Maar bij Heleen… ach. Ik zag een sterke vrouw, een intelligente vrouw ook. Een passage voorlezen uit haar boek, nee, dat wilde ze dan weer niet. En toen keek ik dus wel met opgetrokken wenkbrauw naar mijn echtgenoot. Wel schrijven en niet lezen, kom nou toch, Heleen. Van jou had ik net even iets meer ballen verwacht.
Door Pleuntje van der Horst
