Franska.nl

Stel. Je hebt een bedrijf in luxeartikelen. Artikelen zoals regenjassen met die wereldberoemde tartanvoering, luxe als in prijzen van zo’n 700 tot 1700 euro en zelfs meer per regenjas. Je produceert als een dolle. En dan opeens vallen de verkopen toch wat tegen en zit je met een hoeveelheid kleding, schoenen, tassen en cosmetica van hier tot Tokyo. Wat te doen? Je bent bang dat al die luxe wordt gestolen. En je wilt niet dat mensen je goeie goed voor dumpprijzen krijgen. Weet je wat? Dan steek je die hele handel toch gewoon lekker in de hens!

Aldus geschiedde bij luxemerk Burberry. Eerder deze zomer speelde deze firma zich lelijk in de kijker toen aan het licht kwam dat er voor zo’n slordige 31 miljoen euro aan niet-verkocht spul was vernietigd, terwijl de afgelopen vijf jaar de totale waarde aan verbrand goed opliep tot meer dan 100 miljoen euro. In een poging hiermee weg te komen piepte het modehuis nog dat alle verbrande spullen werden hergebruikt, dus voor het milieu viel dit allemaal wel mee.

Er werd al langer vermoed dat modehuizen en -ketens hun onverkochte voorraden verbranden teneinde hun merk te beschermen, maar hard bewijs ontbrak tot nu toe. Burberry is het eerste bedrijf dat het heeft toegegeven en dat is te prijzen. Ze hebben het niet alleen toegegeven overigens maar ook beterschap beloofd: het bedrijf zal stoppen met verbranden. En alsof het opeens allemaal niet meer op kan zal er, in navolging van merken als Versace en Gucci, voortaan ook geen echt bont meer worden gebruikt. Wat er nog ligt aan kleding met de pels van konijn, vos, nerts of Aziatische wasbeer, wordt ‘uitgefaseerd’. Waarbij het niet helemaal duidelijk is wat daarmee bedoeld wordt: uitverkopen of toch ook nog verbranden of anderszins lozen. Wat ook niet helemaal duidelijk is – en ik heel graag wil weten! – is waar die onverkochte jassen, tassen en aanverwanten terechtkomen nu ze niet meer verbrand zullen worden. Ergens waar ik ze voor een habbekrats kan scoren? Of is dat te mooi om waar te zijn?