Kun je je ergeren aan een seizoen?
Ja, en niet zo’n beetje!
Margreet: Echt, 360 dagen van het jaar zie ik de zon schijnen en vind ik m’n medemensen leuk, maar er zijn een paar dagen per jaar dat mijn inlevingsvermogen tekortschiet. Meestal is dat in deze tijd van het jaar: als de herfst onverwacht z’n intrede doet en je weet: de zomer is definitief voorbij. Ik beloof, ik zal het niet meer doen, maar deze week moet het even: m’n ergernissen delen.
1 De paraplu
Waarom is er in al die eeuwen dat het bij vlagen pleurt van de regen nu nog nooit iemand geweest die er zijn levensmissie van heeft gemaakt een paraplu te ontwerpen die er níet bij de eerste windvlaag de brui aan geeft? De stormplu, zegt u? Nou, die houdt het dus ook niet bij windkracht 4. Ik wil er zo eentje als Mary Poppins, waarmee je als het moet een eindje kunt vliegen!
2 De sneaker
Kan die trend alsjeblieft even heel snel overwaaien (wind genoeg, tenslotte) zodat er voor m’n puber weer degelijke winterschoenen te koop zijn die niet bij een paar druppeltjes helemaal doorweekt raken, waardoor wintertenen en voetschimmel welig tieren?
3 Niet voorrang verlenende auto’s
Automobilisten die denken dat die voetganger tijdens de regen geniet van die gratis douche en dus helemaal niet van plan is om dat zebrapad over te steken. Sowieso, hoe is het mogelijk dat automobilisten die op een rotonde rijden wél de fietsers in hun dode hoek zien, maar de voetgangers die recht voor hen het op zebrapad lopen bijna overrijden? Is dat niet hét bewijs dat mensen in hun leven veel te veel achteromkijken? (En dat dat kei-gevaarlijk is!)
4 Mee-coachende ouders
Het sportseizoen is weer begonnen en dat betekent dus weer iedere week langs de lijn bij de wedstrijden van m’n zoon. En ja, daarbij moedig ik af en toe ook weleens wat erg enthousiast aan. Maar die ouders die het hele team vanaf de kant staan te coachen waardoor de kinderen in totale verwarring ook maar wat doen omdat ze niet weten naar wie ze nu moeten luisteren. Echt, die ouders moeten een spreekverbod, of nog beter: een stadionverbod!
5 Mensen die zeuren
Ze zijn er in alle soorten en maten – en ja, ik ben er momenteel ook een van – maar sommigen zijn nog erger dan anderen. Dit zag ik gebeuren: drie mensen werden boos op een meneer die in z’n vrije tijd de toegang tot een monument bewaakte dat slechts eens per jaar is te bezichtigen. Ze konden het niet verkroppen dat ze, in een (ook nog) stralend herfstzonnetje met allemaal gezellige mensen, een half uurtje moeten wachten… Die gun je toch een zomerse zaterdag in de Efteling in de rij voor de Baron?!
6 Regen
Waarom regent het altijd net als je boodschappen moet doen, op hoge hakken met net kapsel naar een feestje gaat, je kind naar school fietst, je de vuilnis moet buitenzetten, je wilde gaan sporten? Het leven zou zoveel aangenamer zijn als regen alleen ‘s nachts zou vallen…
‘Regent het eindelijk een keer níet, word je nog zeiknat…’
7 Achterstallig tuinonderhoud
Dat je eigenlijk heel erg aan het snoeien moet in je tuin, maar het is nog te vroeg in het jaar en je moet nog tot november wachten dus tot die tijd krijg je iedere ochtend bijna een hartverzakking als er bij het openen van de schuurdeur een nat druivenblad in je gezicht wappert, waarna je ook nog een exclusieve en intense douche krijgt van de boomtakken omdat je er zachtjes met je fiets tegenaan rijdt. Regent het eindelijk een keer níet, word je nog zeiknat…
8 Spinnen
Of misschien nog eerder de webben. Loop je een spannend paadje door het bos word je ineens ‘ingepakt’ door van die kleverige draden, waarbij je heel hard hoopt dat de spin zelf inmiddels naar elders is gevlucht en niet verstrikt is geraakt in je haren. Brrr…
9 Te-vroeg-in-de-trein-stappers
Van die mensen die, vooral als het regent, in de trein willen stappen terwijl jij nog op het balkon staat en die dus soort van dwars door je heen proberen te lopen en heel verongelijkt gaan lopen doen als je er wat van zegt. Ik nader het moment dat ik daarbij een keer heel hard een brulaap ga imiteren.
10 De vakantie duurt nog te lang!
En het allerallerergste is: dit is nog maar het begin… Het duurt nog máánden voordat de zon weer gaat schijnen en het weer vakantie is.
Dus heb ik me voorgenomen dat ik na dit stukje niet meer zal zeuren en dat ik ga bedenken hoe knus en gezellig deze tijd van het jaar is. En hoe mooi de blaadjes verkleuren. En hoe af en toe een herfststorm ook wel wat heeft – als je niet naar buiten hoeft. Want eigenlijk zijn die vier jaargetijden ook wel heel mooi en hebben ze alle hun charme. Echt, met de juiste mindset komt het allemaal goed!
Margreet Botter woont met man en zoon in het midden van Nederland. Ze werkte jaren bij Libelle, waar Franska haar baas was. In de loop der jaren bloeide er een voorzichtige vriendschap tussen de twee, die zich nog steeds aan het ontwikkelen is.
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
