We hadden maar één dag om Bari te bezichtigen en dus had ik – heel praktisch – een to-do-lijstje gemaakt. Maar de dag verliep anders en begon op de pronto soccorso, de Eerste Hulp, van het plaatselijke ziekenhuis. Die ochtend had ik een van mijn contactlenzen gescheurd, waarbij de helft in mijn oog was achtergebleven. De opticien om de hoek kon of mocht me niet helpen, zei hij, en verwees me naar het ziekenhuis. Daar werden we geholpen op de policlinico, door een echte oogarts, in een gezellig onderonsje met wat een co-assistent leek en een collega. Alle drie bemoeiden ze zich ermee, de oogarts wipte het stukje contactlens uit mijn oog en daarna werd er nog wat overlegd en een receptje voor oogdruppels uitgeschreven. Helemaal op z’n Italiaans, en nog snel en gratis ook. Kom daar maar eens om in Nederland. Al met al hadden we toch een uurtje of twee van de dag verloren. Het geplande bezoek aan de vismarkt streepten we met tegenzin van ons lijstje, en dóór gingen we, rechtstreeks naar Bari Vecchia, het oude centrum van Bari.
Overal liggen kakelverse orecchiette op grote rekken te drogen tot ze klaar zijn voor de verkoop
De eigenaar van onze bed & breakfast had ons verteld over een straatje met vrouwen die elke dag voor hun huis orecchiette zitten te maken, dé lokale pasta. Oortjespasta, die traditioneel gegeten wordt met een saus van cime di rape, een soort raapsteeltjes. Wat op ons als een soort geheimtip was overgekomen, bleek inmiddels een standaard onderdeel van elke toeristenrondleiding te zijn, maar toch: gaat dat zien! Overal in het straatje Arco Basso zitten vrouwen deeg te kneden, hun werktafel en stoelen voor de deur uitgestald, ernaast liggen de kakelverse orecchiette op grote rekken te drogen tot ze klaar zijn voor de verkoop. Toen een van de vrouwen ons voordeed hoe ze de oortjespasta maakt, legde ze ons de Barese manier uit: met behulp van een mes, niet met de duim. Dat doen ze dan misschien in andere delen van Puglia, maar niet in Bari, de stad van de orecchiette.
Kortom, ben je in Bari, ga dan zeker naar 1 de Arco Basso, het straatje met de orecchiette makende vrouwen, 2 de Basilica di San Nicola, waar zich het graf van Sint Nicolaas bevindt en een beeld van de – donkere – heilige veilig achter glas staat, 3 het Castello Normanno Svevo, een eeuwenoud fort dat rond 1233 gerestaureerd werd in opdracht van Federico II. En de vismarkt dus. Ik hoor graag van je hoe die was!
