Zullen we dan maar heel lang leven?
Dit prachtige boek is herkenbaar voor iedereen die met verpleeghuiszorg te maken heeft
Iedere week rijd ik voor een dagje op en neer naar Tilburg om mijn moeder te bezoeken, die daar in een verpleeghuis woont. In de eerste weken dat ze daar zat, moest niet alleen zij enorm wennen; ook ik vond het een verschrikkelijke plek, waar mensen doelloos voor zich uit zaten te staren, rare dingen of juist helemaal niets meer zeiden. Sommigen liepen met hun duim in hun mond achter een poppenwagen of probeerden zelfs te ontsnappen. Maar na verloop van tijd kon ik voorbij de dementie kijken en zag ik mensen die een heel leven hadden geleid, met een partner en kinderen. Mensen die banen of bedrijven hadden, een huis en een hypotheek. Mensen die geleefd hadden zoals ik nu doe. Een eyeopener vond ik dat, maar ook heel verdrietig.
Wat me echter enorm heeft geholpen, is de niet-aflatende zorg van de medewerkers voor de verpleeghuisbewoners. Voor allemaal, ook diegenen die door hun dementie de gekste dingen doen. Regelmatig wordt iemand getroost, geaaid, lekker gebadderd, of gevoerd omdat hij niet meer zelf kan eten. En die aandacht kost tijd. Tijd die de medewerkers eigenlijk niet hebben, omdat ze met steeds minder mensen voor steeds meer bewoners moeten zorgen. Zorg die ook steeds zwaarder wordt omdat mensen steeds slechter zijn als ze eindelijk recht hebben op een plekje in een verpleeghuis. Om moedeloos van te worden.
Schrijver en Volkskrant-columnist Thomas van der Meer werkt al een tijdje in de ouderenzorg en vertelt wekelijks in de krant over wat hij zoal meemaakt in het verpleeghuis. Zijn columns zijn nu gebundeld in zijn tweede boek: Zullen we dan maar heel lang leven
Op een buitengewoon mooie manier biedt hij een inkijkje in de levens van de meest kwetsbare en doorgaans onzichtbare patiënten: verpleeghuisbewoners en mensen die langdurig zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ook toont Thomas de pijnlijke gevolgen van jarenlange bezuinigingen: zorginstellingen moeten steeds meer mensen verzorgen voor steeds minder geld. Hoe is het om te werken in een sector die worstelt om het hoofd boven water te houden? Zullen we dan maar heel lang leven is vooral een boek over menselijkheid en mededogen.
Herkenbaar voor iedereen die met verpleeghuiszorg te maken heeft of er werkt.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
