Franska.nl

Zou jij gaan speeddaten voor nieuwe BFF’s?

 

Gewoon omdat je dat als vrouw dus hartstikke nodig hebt. Ik weet niet of het werkt, maar ben er wel reuze benieuwd naar.

 

 

Ik kan me mijn allereerste nog goed herinneren: ze heette Sandra en woonde recht tegenover ons aan de achterkant van het woonblok. Wij konden naar elkaar zwaaien, en dat maakte haar al snel mijn ‘beste’ vriendinnetje. Gewoon omdat we iets deelden wat we met anderen niet hadden. Een slaapkamerraam was daarvoor dus al genoeg.  

 

Later, toen we naar verschillende lagere scholen gingen, verwaterde onze vriendschap echter weer. Ik ‘kreeg’ toen Karina, en zij kreeg… tsja, ik weet het niet eens meer.

 

Karina is er trouwens nog steeds! En later kwam daar Joke bij, en Karin en Gea die volgden. Maar wie nou de beste is? Er is er niet meer één de beste, want ik vind ze allemaal lief en zal er altijd voor ze zijn als ze me nodig hebben. Ook al delen we echt niet meer alles, ze zijn belangrijk genoeg om bij me te horen tot de dood. En daarvoor hoef je elkaar dus echt niet meer elke dag te spreken, zoals we dat vroeger deden. Weet je nog? Drie uur bellen met een vaste lijn, was heel gewoon toen! Al vonden onze ouders dat minder leuk.

 

Tegenwoordig spreken we af om bij te kunnen praten (behalve als er paniek is, natuurlijk). We delen dus nog wel onze zorgen, meevallers, tegenvallers, geheimen, enz., want vriendinnen willen dat van elkaar weten. Ervan meesmullen, erbij helpen, erover nadenken, jaloers op zijn, of juist denken: hmm, ben blij dat mij dit niet gebeurt en ik ga hiervan leren.

 

Je mag tegen je ‘besties’ ook altijd mopperen. Als je dat maar niet te lang doet, natuurlijk. Je mag huilen tot die fles leeg is, chagrijnig doen tot zij ongesteld worden, en dweilen tot je een ons weegt bij open kranen of verhuizingen. Dat doe je voor elkaar, en zo word je dus ook BFF’s: Best Friends Forever.

 

Nou hoor ik die term tegenwoordig ook al bij achtjarigen, maar die kan ik alvast verklappen dat ze niet allemaal ‘forever’ zullen zijn. Er komt er helaas ook een die gaat overlijden, en eentje die zonder uitleg de stekker uit jullie vriendschap trekt. De term ‘forever’, daar moet je dus een beetje voorzichtig mee zijn.

 

Maar goed… de term kan dus ook al staan voor de intentie! En dan is het goed. Als de wil er is om er altijd voor elkaar te zijn dan ben je al een heel end. En daarom is er onlangs zelfs een beurs georganiseerd waarbij je via speeddaten op zoek kon naar een BFF. Gewoon omdat je dat als vrouw dus hartstikke nodig hebt. Ik weet niet of het werkt, maar ben er wel reuze benieuwd naar.

 

Zou het op latere leeftijd ook nog lukken om een paar besties tegen te komen? En zou je daar dan ook mee durven delen dat je nog 1x een carnavalspakje voor je kind in elkaar hebt geknutseld en dat hij daarmee toen een marathon ging lopen met zijn stomme kop? Of dat je kleinzoon je auto heeft gejat, omdat hij liefdesverdriet had en jij dus nu kan fietsen?

 

Je schaamt je toch dood? Maar ook daar zijn BFF’s dus voor!