Franska.nl

10 dingen die je (niet) moet doen als een vriendin ernstig ziek wordt…

 

Mijn vriendinnen maakten van mijn nare en zware borstkankertijd een periode waar ik – nu alles achter de rug is – met plezier (en heel dankbaar) aan terugdenk.

 

Of ik tips heb. De beste vriendin van een collega heeft net te horen gekregen dat ze borstkanker heeft en mijn collega wil graag weten hoe ze haar zo goed mogelijk kan helpen. Kan ik daar niet eens een stukje over schrijven? Ja, als ervaringsdeskundige kan ik dat. Vooropgesteld dat mijn tips puur persoonlijk zijn en dat de ene patiënt de andere niet is. Mijn lieve familie, vrienden, vriendinnen, buren, collega’s en kennissen hielpen mij om van die zware tijd een periode te maken waar ik inmiddels met plezier aan terugdenk. Dat gun ik iedereen.

Daarom hierbij mijn 10 adviezen voor vriendinnen (en patiënten).

 

1

Aandacht vond ik heel fijn: berichtjes, kaartjes, mailtjes, bloemen, cadeautjes, het hielp enorm om te weten dat er aan me gedacht werd. Aan één ding had ik echter helemaal geen behoefte: bellen. Mijn telefoon stond vrijwel altijd op stil omdat ik anders de hele dag hetzelfde verhaal op zou moeten hangen. Misschien handig om als vriendin van tevoren te appen: even bellen?

 

2

Verwacht geen antwoord of bedankjes, het leven is voor je vriendin namelijk nogal een mallemolen. Soms is haar energieniveau (zeker tijdens chemokuren) zo beneden nul dat uit bed komen en douchen al nauwelijks te doen is. Attent zijn is voor je vriendin even niet aan de orde en zich daar schuldig over voelen al helemaal niet. Ga er gewoon vanuit dat je blijk van medeleven zeer gewaardeerd wordt.

 

3

Als je als vriendin niet weet wat je moet zeggen, is dat helemaal niet erg. Maar begin alsjeblieft niet over andere kankerpatiënten. Ik kreeg iemand op bezoek die zei: ‘Ja, precies wat mijn vriendin had, het zag er ook goed uit, maar drie jaar later kreeg ze een hersentumor’. En bedankt.

 

4

Zeggen ‘als er iets is, ben ik er voor je, hoor’ is altijd goed bedoeld maar te vrijblijvend als je iets voor haar wilt betekenen. Net als ‘je kunt me altijd bellen’. Voor veel mensen is om hulp vragen namelijk best een hobbel. Iemand vroeg me: ‘Wat heb je nodig?’ Nou, ik wilde op dat moment graag dat ze me naar ziekenhuisfitness bracht omdat ik toen zelf niet durfde te rijden, dat werd ons uitje, superblij mee. 

 

Ik zal nooit vergeten dat mijn regenjas voor me werd gestreken

 

5

Als je op bezoek bent, vraag dan of je iets kunt doen: bed opmaken, wasje draaien, vuilniszak, strijken, oude bloemen weggooien en vazen schoonmaken, oud papier en glas meenemen. Geloof me: als patiënt ga je dat niet uit jezelf vragen, zelfs niet aan je vriendinnen, terwijl je wel heel blij bent als het gedaan is. Echt, ik zal nooit vergeten dat mijn regenjas voor me gestreken werd, we zijn nog niet klaar met lachen…

 

6

Een kookrooster met een groep vriendinnen en buurvrouwen is fantastisch: maandenlang werd er zo’n beetje iedere avond voor me gezorgd als ik daar behoefte aan had. Goud waard! Gezellig ook, ik vond het heerlijk om samen te eten en te kletsen. Niet te lang, twee uurtjes of zo, precies goed. Afzeggen mocht ik altijd, ook op de dag zelf. 

 

7

Doktersafspraken deed ik liever niet alleen, omdat je soms simpelweg niet alles hoort wat er gezegd wordt. Schrijf als vriendin de belangrijkste afspraken in je agenda en vraag tegen die tijd of er iemand is om mee te gaan. Persoonlijk vond ik dat bij chemo’s ook fijn, vooral de uren na thuiskomst als je geen idee hebt hoe het dit keer gaat uitpakken. Naar mijn bestralingen ging ik alleen, met de auto, ’s ochtends heel vroeg, dat wilde ik graag zo. Toch voelde ik me daar eerst wat schuldig over, omdat ik alle hulp afsloeg. Onzin natuurlijk.

 

8

Het draaide inderdaad meestal om mij in die periode, maar ik vond het heel verdrietig toen ik merkte dat een goede vriendin problemen had en die niet aan mij vertelde, omdat ik ‘wel wat anders aan mijn hoofd had’. Kanker hebben is erg, maar niet meer mee mogen delen in het dagelijkse gedoe van je vriendinnen ook, je voelt je soms al zo geïsoleerd door het medische circus.

 

9

Je vriendin kan nog steeds heel goed zelf nadenken, al is ze dan wat hulpbehoevend of uit haar doen, behandel haar dus niet als een kleuter. Tuurlijk niet, denk je nu, maar het gaat met de beste bedoelingen mis voor je het in de gaten hebt. 

 

10

Als alles achter de rug is, is het leven van je vriendin niet in één klap weer ‘gewoon’, dat kan een stuk langer duren dan jullie nu denken. Ook in die periode is het fijn als je nog speciale aandacht voor haar hebt. Zo helpt een van mijn beste vriendinnen mij nog altijd met het opruimen van mijn huis, omdat ik best snel moe ben. Voor ons is het dat een zeer gewaardeerd ‘gezelligheidje’ geworden. 

 

Dit was het: maak er wat van met elkaar, hoe naar en zwaar het ook is…

Sterkte!