Zo erg is het dus al met mij

 

Ik kan niet meer zonder dat ding. Maar om er dan ook nog een nachtmerrie van te krijgen…

 

Zo’n mobiele telefoon, hè? Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat we ooit zonder hebben geleefd? Dat je in een trein zat, deze opeens stil ging staan en dat de mensen op je werk maar moesten afwachten wanneer je zou komen opdagen. En maar moesten gissen naar de reden waarom je er nog niet was.  

 

Ik dagdroomde in die tijd al van een telefoon die in de trein zou hangen. Zou zo handig zijn geweest. En ineens was ‘ie er. Vooral in Italië zag je die mannetjes met zo’n ding aan hun oor ijsberen voor terrasjes. Ik verdacht ze er altijd van dat ze wilden showen dat zij al zo’n ding hadden. Als een van de eersten natuurlijk. Je bent Italiaan of je bent het niet. Totdat op een dag mijn toenmalige uitgever zei: ‘Franska. Je krijgt een mobiele telefoon van me.’ Waarop ik reageerde: ‘Oh, je wilt me natuurlijk ook in het weekend kunnen bereiken?’ Jan Bijdehand die ik ben.

 

 

En sindsdien zijn we onafscheidelijk. Dat ding en ik. Dat van een dagje of vakantie mobielvrij begrijp ik dan ook helemaal niet. Wat is daar dan leuk aan? Toen ik een keer, omdat de auto het had begeven, nog niet eens zo heel ver van huis stilstond, baalde ik als een stekker dat ik dat ding in de haast thuis had laten liggen. Dat overkomt me niet nog een keer, sinds ik heb geleerd dat je je autosleutels altijd naast je mobieltje moet leggen. 

 

En sinds Franska.nl in de lucht is, zit ik zo ongeveer vastgegroeid aan dat ding. Dat gaat soms best ver, geef ik eerlijk toe. Blijkbaar al zo ver dat ik van de week uit een vreselijke nachtmerrie wakker schrok. Hoezo vreselijk? Nou… m’n telefoontje was in beslag genomen door Belgische politieagenten omdat ik liep te fotograferen bij een expositie waar het blijkbaar niet mocht. Hing nergens een bordje. Maar toch. En ik kreeg het ding niet terug, was net de laatste mededeling, voordat ik wakker schrok. Pfjoe… Saved by the bell. Van de wekker dan.

 

 

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.