Zo, dat ging bijna mis deze week
En de schuldige? Iemand met wie ik gewerkt heb bij Libelle. Of zou het misschien toch m’n eigen schuld zijn?
Ik zou de schuld op haar kunnen schuiven omdat ze een pageturner heeft geschreven, maar eigenlijk is dat niet eerlijk, want ik ben natuurlijk zelf verantwoordelijk voor m’n gedrag. Toch is er een vooropgezet plan bij boekenschrijvers: mensen zodanig afleiden dat ze alles om zich heen vergeten.En bij mij werkte dat plan met dit boek zo perfect, dat ik bijna vergat m’n maandagse ‘Mail van Franska’ te schrijven.
En als zij het niet is die me afleidt, dan is het onze kater Sippi wel, die een truc heeft bedacht om via het grote-mensen-luik naar binnen te komen (wij noemen dat zelf trouwens de tuindeur). Meneer heeft drie jaar weten te faken dat ‘ie niet kan miauwen. Dus toen ik een klaaglijk gemauw in de tuin hoorde, dacht ik dat er iets met een buur-kat aan de hand was. Niks hoor, het was Sippi die het nodig vond z’n personeel aan het werk te zetten. En als je daar dan instinkt, doet ‘ie het rustig nog een keer of vier, vijf.
En oh! Iemand aan de deur met een pakje. Natuurlijk wil ik meteen weten wat erin zit, anders zit ik niet rustig. Surprise! Spulletjes van Kiko. M’n favoriete Italiaanse make-up-winkel. Ik ben daar niet weg te slaan. Kan m’n man over meepraten. Onder het mom ‘laten we op het plein iets gaan drinken’, komen we ‘toevallig’ altijd langs de Kiko, waar ik dan even een mascara moet kopen. En als ik er toch ben, meteen even naar de nieuwe kleurtjes kijken en zo. Ik weet die winkel in elke Italiaanse stad te vinden. Wat blijkt… Zitten ze intussen ook overal in Nederland. Oeps. Hoef ik dus helemaal niet naar Italië en hoeft m’n man daar ook niet meer buiten te wachten.
Meteen even de nagellakjes geprobeerd. Op m’n linkerpink zit nu geel en rechts lila. Geel of lila? Wat vind jij? Oh, een appje. Even kijken. Aaaaaah… het kleinkind van m’n vriendin in een zonnepakje dat zij voor hem gemaakt heeft, omdat het ineens zo warm werd. Moet je nou toch zien wat schattig:
PING! Nog een appje. Ja, hallo! Ik ben bézig. Toch maar even kijken. Oh, grapje van een vriendin. Goeie! Snap ik eindelijk wat er met m’n kleren aan de hand is.
Onzin natuurlijk om Jan en alleman de schuld te geven dat ik afgeleid word. Ik ben gewoon veel te nieuwsgierig. Nu duik ik trouwens weer even in dat boek. Omdat ik de schrijfster ken, denk ik de hele tijd dat zij ook de hoofdpersoon is. Ze zegt dat het niet autobiografisch is, maar dat wil maar niet uit m’n systeem. Ik móet nu gewoon weten hoe het afloopt. Tot later!
Oh wacht
Vergeet ik helemaal te vertellen over welk boek het gaat en dat ik ook nog heb geregeld dat ik twee gesigneerde exemplaren weg mag geven. Ik heb het over ‘Een warm nest’, geschreven door Mathilde Hoekstra. Vers van de pers:
Haar vorige boek heb ik ook verslonden. Had ik bij Libelle maar geweten hoe goed ze schrijft, had ik haar meteen het hele blad vol laten schrijven. Wil je het boek winnen? Dan even een berichtje achterlaten op Facebook onder dit artikel. Volgende week maandag maak ik de twee winnaars bekend.
Tot zover een middagje uit het leven van een veel te snel afgeleide stukjesschrijver. Ik wens je een fijne week, hoop dat je het een beetje uithoudt in die hitte. Teiltje koud water voor je voeten doet wonderen. Tenzij je natuurlijk een zwembad hebt. Maar dan maak je me jaloers.
Liefs en tot gauw. Misschien tot zo meteen al op Facebook, als je bijvoorbeeld het boek wilt winnen.
Franska
Door: Franska
