Franska.nl

‘Mijn ex koopt tegen mijn wil een fatbike voor onze zoon’

 

Na een lange vechtscheiding lijkt er eindelijk sprake van een wapenstilstand tussen Hanneke en haar ex. Tot hij toch weer over haar grenzen heen gaat.

‘Met een harde knal hoor ik de achterdeur dichtvallen. Ruben, mijn zoon van dertien, is weer eens boos weggelopen. Ik baal er enorm van want tot voor kort hadden we nauwelijks ruzie. Maar sinds hij voor zijn verjaardag van zijn vader een nieuwe fiets heeft gekregen lijkt het wel alsof hij helemaal geen respect meer voor me heeft. Ik word er doodmoe van. Iedere dag strijd, en dat heeft allemaal met dat stomme cadeau van zijn vader te maken. 

 

Sinds een paar maanden gaat het, na tussenkomst van de zoveelste mediator, eindelijk wat beter tussen mijn ex Bert en mij, maar we hebben elkaar tijdens onze scheiding echt de tent uit gevochten. Als ik er nu op terugkijk ben ik er zeker niet trots op, maar door zijn gedrag haalde mijn ex het slechtste in mij naar boven. Hij bleek een affaire te hebben met onze au pair van drieëntwintig, dus je begrijpt dat ik totaal van de wereld was toen ik daarachter kwam. Hoewel ik prima voor mezelf en onze zoon kan zorgen wilde ik hem daar waar hij er het meeste last van zou hebben pijn doen. En dat was in zijn portemonnee. Waar ik hem maar financieel dwars kon zitten, heb ik dat gedaan, want zo makkelijk zou hij niet van me af komen. Dat hij mij wilde inruilen voor een ander, maar dan een grietje van drieëntwintig? Hoe laag kun je gaan…

 

Hij wist niet hoe gauw hij samen met haar een appartement moest zoeken en liet mij en onze zoon verdrietig achter. Natuurlijk ging Ruben wel gewoon naar zijn vader en zijn oppas, maar die hadden eigenlijk maar weinig tijd voor hem en dus haalde Bert hem om de week voor een weekend op. Zogenaamd omdat hij het druk had met zijn werk, en daarom kon ik het gewoon niet laten om de meest verschrikkelijke dingen over hem te zeggen. Zijn vader ook over mij en het werd zelfs zo erg dat we alleen nog via onze advocaten contact hadden. 

 

Toen de oppas na een tijdje toch niet zo’n zin meer in mijn ex bleek te hebben en hij met hangende pootjes naar me terug wilde bedankte ik voor de eer. Dat had ik beter niet kunnen doen want nu was zijn trots gekrenkt en het hek helemaal van de dam. Tot het gesprek een paar maanden geleden waarin de mediator opnieuw hamerde op het belang van Ruben en wat voor schade wij hem konden toebrengen met onze vete. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar het leek alsof de schellen van mijn ogen vielen. Ook bij Bert merkte ik daarna een verandering, want na dat gesprek hebben we geprobeerd om de strijdbijl omwille van onze zoon te begraven. Tot nu.

 

Want wie geeft er nou een elektrische fatbike aan een jongen van dertien? Bovendien vind ik het belachelijk om zo’n enorm bedrag aan een cadeau uit te geven. Een cadeau waar ik het totaal niet mee eens ben, want deze fiets is toch veel te gevaarlijk voor iemand van die leeftijd? Ruben was helemaal buiten zinnen van vreugde toen hij me foto’s appte van zijn nieuwe fiets, maar ik voelde weer woede opkomen. Wie zet er zo’n ventje nou zonder helm op een fiets die wel 40 kilometer per uur kan? Dat is toch vragen om problemen? Natuurlijk belde ik hem meteen met de vraag waar hij nou mee bezig was, maar Bert vond dat ik niet zo moest zeuren. Het was toch leuk voor die jongen, en hij zou heus wel voorzichtig zijn. 

 

Maar als ik zie hoe hard Ruben op zijn fatbike wegrijdt houd ik mijn hart vast. Zo’n fiets is ook heel makkelijk op te voeren zodat hij nog harder kan en daarvoor hoeft hij niet eens naar een fietsenmaker want dat kan hij gewoon zelf, zonder dat ik dat in de gaten heb. Op zijn middelbare school zitten veel meer jongens en meisjes met zo’n fiets en ik ben bang dat hij stoer met die oudere kinderen mee wil doen. 

 

Keer op keer heb ik nu tegen Ruben gezegd dat hij alleen op die fiets mag als hij bij zijn vader is en daarom hebben we nu continu ruzie, want dat vindt mijn zoon natuurlijk belachelijk. Ik weet zeker dat Bert zo’n duur cadeau heeft gekocht om zijn schuldgevoel naar Ruben af te kopen, maar dat hij dit totaal niet met mij overlegd heeft, dat vind ik misschien nog wel het ergste. Als zijn vader hem een gewone fiets had gegeven dan had ik dat hartstikke leuk gevonden, maar dit? Bert weet dondersgoed dat hij met dit ding weer over mijn grenzen gaat, maar blijkbaar interesseert hem dat totaal niet. Ik moet er niet aan denken dat er iets met onze zoon gebeurt, dat zal ik mijn ex echt nooit vergeven.’