Franska.nl

 

‘Mijn moeder houdt van dansen op de vulkaan, balanceren op de rand van de afgrond, spelen met vuur en vol gas over alle grenzen heen gieren. Mijn vader en zij scheidden toen ik negen was. Hij was te degelijk voor haar. Een ‘saaie lul’, volgens mijn moeder. Ik woonde de helft van de tijd bij mijn vader en de andere helft bij mijn moeder. Bij mijn vader voelde ik me stukken meer op mijn gemak. Daar was het rustig, was alles geregeld en ging alles zijn gangetje en daar gedijde ik nu eenmaal beter bij. Volgens mijn moeder omdat ik net zo saai ben als hij.

 

De eerste twee jaar deed ik mijn best om de omgangsregeling na te komen. Dat deed ik voor mijn moeder. Ik wilde haar niet afwijzen. Op een dag kregen we ruzie. ‘Sodemieter alsjeblieft op naar je vader, pappakindje’, schold ze. Ze hoefde mij echt niet meer in huis te hebben. Beter van niet zelfs, want dan hoefde ze ook geen rekening meer met me te houden.

 

Die avond ging ze stappen met een vriendin. Ik moest vooral gaan slapen, zei ze, want het kon laat worden. Maar ik kon niet slapen. Ik vond het niet prettig om alleen thuis te zijn. Telde de uren totdat ik eindelijk de voordeur hoorde en ze weer thuiskwam. Het was al tegen vieren. Ik was zo over mijn slaap heen dat ik om half vijf nog steeds lag te woelen. Ik besloot even naar beneden te gaan. Ze zat vast en zeker voor de televisie want ik had haar slaapkamerdeur nog niet gehoord. Ik trof haar aan op het kleed voor de haard met haar vriendin. Ze waren allebei naakt en ze lagen samen te flikflooien. Ik schrok zo erg, vond het zo heftig dit te moeten zien, dat ik meteen begon te huilen.

 

‘Ik denk dat ze jaloers is’, zei haar vriendin. Mijn moeder lachte erom. Ze lachte me uit. Zat nergens mee, schaamde zich blijkbaar niet eens. Alsof ik daar niet stond, alsof ze door me heen keek, bleef ze liggen lachen met een hand van haar vriendin om haar borsten gevouwen.

 

Na deze avond regelde mijn vader dat ik permanent bij hem zou kunnen wonen. Ik mocht mijn moeder zien, maar bij haar wonen leek hem even geen goed idee. Jaren later vertelde hij dat ze toen ook al heftig aan de coke zat. De verslaving zou alleen nog maar erger worden en haar gedrag werd steeds heftiger. Het contact met haar verwaterde. Dat vond ik toen niet erg. Mijn vader had een nieuwe vriendin die heel erg zorgzaam en liefdevol voor me was. Ik vond het wel best zo.

 

Die avond dat ik haar met haar vriendin betrapte is nu meer dan twintig jaar geleden. Drie jaar geleden ging mijn moeder naar een afkickkliniek. Toen kreeg ik heel even de hoop dat onze band weer zou kunnen herstellen. Maar haar verslaving is sterker dan al het andere.

 

Ze was amper afgekickt terug thuis of ze begon weer te gebruiken. Onze band zal nooit meer herstellen. Daarvoor was het fundament trouwens ook veel te wankel. Ik heb me erbij neergelegd dat ik aan mijn moeder nooit iets heb gehad en ook nooit iets zal hebben.’

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.