Franska.nl

De dag waarop ik huilend bij mijn moeder kwam

De dag dat ik huilend bij mijn moeder kwam om te vertellen dat het sprookje over was, pakte ze me alleen maar vast om me te troosten.

 

 

‘Op mijn twintigste werd ik op een reis door Zuid-Amerika tot over mijn oren verliefd en die verliefdheid was niet zonder gevolgen. Na een bezoek aan de adembenemende regenwouden, de indrukwekkende eeuwenoude Mayacultuur, de vulkanen en de eindeloze meren van Guatemala reisde ik samen met mijn vriendin richting het strand van Punta de Palma, waar we onze laatste vakantiedagen door zouden brengen. Na een cocktail dommelde ik onder mijn parasol en heerlijk onderuitgezakt in mijn luie strandstoel weg. Toen ik mijn ogen weer opendeed, stond hij voor me.

 

Het moment dat ik voor het eerst in zijn ogen keek, voelde alsof ik onder hoogspanning was komen te staan. De wereld om me heen vervaagde, alle geluiden verstomden en ik zag alleen nog maar die ogen. Hij was de eerste die de betovering doorbrak door zijn hand uit te steken en zich voor te stellen. ‘Luis,’ hoorde ik hem zeggen. En toen volgde die prachtige glimlach die zijn al even prachtige gebit deed blinken in de tropenzon.

 

The rest is history, mag ik wel zeggen. Elk uur tot aan het moment dat we afscheid moesten nemen op de luchthaven, waren we samen. En vanaf het moment dat ik door de douane ging, begonnen het verlangen en het gemis. Eenmaal terug in Nederland legde ik elke cent opzij voor een ticket. Onze plannen om voor altijd samen te zijn, kwamen al vrij snel op tafel en het was ook al vrij snel duidelijk dat ons leven zich in Nederland zou moeten afspelen. Het moment dat ik mijn moeder ging vertellen dat Luis naar Nederland wilde komen om hier te blijven en dat dit inhield dat we op termijn zouden trouwen, viel ze even stil.

 

‘Maar kind! Een Zuid-Amerikaanse jongen? Weet je het zeker?’

 

Daarna zou ze er nooit meer een woord over zeggen. En vanaf het moment dat Luis in Nederland was en ik hem aan haar voorstelde, was ze altijd aardig en viel er nooit een onvertogen woord. Luis was een paar keer op een toeristenvisum geweest voordat we besloten om te trouwen. Eigenlijk ging het vanaf dat moment bergafwaarts. Waar mijn moeder – en met haar nog wel een paar andere mensen om me heen – al die tijd bang voor was geweest, bleek waar: Luis had in mij vooral een springplank naar het rijke westen gezien.

 

De dag dat ik huilend bij mijn moeder kwam om te vertellen dat het sprookje over was, pakte ze me alleen maar vast om me te troosten. Pas een hele poos daarna biechtte ze me op dat ze altijd buikpijn had gehad als ik met Luis bij haar langskwam. Maar dat heeft ze nooit uitgesproken en ook niet laten merken. Toen ik de keuze had gemaakt om met Luis te zijn, respecteerde ze die en besloot ze me daarin te steunen. En achteraf met teksten komen als ‘ik had het wel gedacht’ past ook niet bij haar.

 

Die eigenschap maakt mijn moeder tot een zeer bijzondere en vooral hele wijze moeder!’

 

 

Yvonne’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder/dochter verhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.