Wil ik nooit meer horen
Kan hè? Dat je zomaar ineens echt helemaal klaar bent met iets? En als ik het dan voor het zeggen zou hebben, zou ik meteen een eind maken aan een uitdrukking waar ik nogal moe van word. Zeker in deze verkiezingscampagne-periode komt ie me veel te vaak voorbij. Heel eerlijk, niet alleen lijsttrekkers maken zich er schuldig aan. Ik hoor het altijd, overal, te pas en te onpas. Wat? Ach, als je het zo opschrijft klinkt het misschien echt niet zo verschrikkelijk alarmerend, maar ja, ik heb er gewoon genoeg van. Dit: je hoort een interview of je hoort zomaar iemand een vraag stellen ergens. Wat wil je als je een vraag stelt? Antwoord. Logisch toch? Waarom hoor ik dan veel te vaak een beoordeling betreffende de kwaliteit van de vraag? Lijkt wel een standaard antwoord te worden: ‘Dat is een goeie vraag. Kom op zeg, met je ‘dat is een goeie vraag’! Raar toch? Geef gewoon HET GOEIE ANTWOORD. Stel je voor dat ik de vragen op mijn eindexamen middelbare school zo had beantwoord. Ik denk dat ik met kop en kont door de examinator uit de zaal zou zijn gezet. En terecht.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
