Franska.nl

Omdat ik om me heen vaak hoor dat er gedoe is rondom de feestdagen (wie viert het met wie en waar en hoe), trek ik een kerstadvies uit de hoge hoed. Met daarbij de aantekening, dat ik de wijsheid niet in pacht heb. In de  kerstperiode, zo wijzen onderzoeken uit, ontstaan de meeste familieruzies. De rijdende rechter zou er zijn handen vol aan hebben. Zou trouwens wel leuk zijn: een rijdende rechter, verkleed als kerstman, die de ruziënde partijen op een ludieke manier vertelt dat er veel ergere dingen zijn dan bekvechten over hoe de feestdagen worden ingevuld.  

Als opa en oma al jarenlang alle kinderen ontvangen met kerst, kan dat uiteindelijk problemen opleveren, als een van de – al lang volwassen – kinderen uit de pas loopt en zegt dat hij of zij dit jaar kerst viert met het eigen gezin of met de schoonfamilie.

Oeps. Opa en oma van het padje af. Hoe voorkom je dat? Op tijd aangeven, misschien zelfs al in de zomer, dat het anders zal gaan de komende kerstdagen. Kom vooral ook met een alternatief; een familiebijeenkomst in de zomer bijvoorbeeld. 

Tenslotte gaat het hierom

Niemand heeft het recht op het monopoliseren van kerstdagen, omdat het nu eenmaal al jaren zo gaat. Het gaat te ver om deze dagen om die reden te claimen. Het is verdraaid lastig om zo’n jarenlange traditie om te buigen naar een andere vorm van kerst vieren, waarmee iedereen vrede heeft. Tenslotte gaat het daar om. 

Bij een vriendin van ons ging het vorig jaar goed mis. Ze had de hele familie uitgenodigd, 32 personen.  Haar kamer was er niet op berekend om daar lange tafels neer te zetten. Ik maak een Kerstbuffet!, zo bedacht ze. Probleem opgelost?  Echt niet! Want één van haar zussen zei pinnig: ‘Het is traditie dat we aan tafel eten en zo hoort het. Ik ga niet met een bord op schoot zitten met Kerst’.  Vriendin pissig, want die vond dat niemand haar hoefde te vertellen hoe zij, als ontvangende partij, het kerstdiner moest organiseren. 

Ze blies het af met de mededeling: ga lekker aan je eigen tafel zitten dan? Gevolg: heibel in de familietent. 

Voor wat het waard is hè?

Advies? Voor wat het waard is dan, hè? Laat elkaar zelf beslissen hoe de feestdagen worden ingevuld. Wil een familielid niet meer meedoen aan een traditie, om wat voor redenen dan ook?  Haal de dwang eraf. Accepteer zo’n besluit zonder tranen, harde woorden of – nog erger –  roepen dat je elkaar nooit meer wilt zien.  Waarbij ‘nooit meer’ altijd wel meevalt, maar zulke uitspraken terugdraaien is veel lastiger dan een traditie ombuigen naar een vorm waarbij iedereen zich prettig voelt.  

Wij gaan genieten van kinderen en kleinkinderen, die nu nog allemaal willen komen. Maar volgend jaar zou dat zomaar anders kunnen zijn en dan volg ik mijn eigen advies op. Heb het vooral goed en gezellig met elkaar! Net zoals de mensen in mijn kerststalletje uit Peru!