Wiekes Boekenclubje: Ewoud Kieft – De Onvolmaakten
Vandaag een boekentip in een genre wat ik zelf eigenlijk niet zoveel lees. Want ik denk vaak op voorhand: dit is sowieso niets voor mij.
Maar ja, dan krijgt zo’n boek wel lovende recensies en vind ik dat ik mijn horizon tóch even iets moet verbreden. En als het niets is, dan weet je dat ook weer, toch? Dus een beetje sceptisch begon ik aan de sciencefictionroman van Ewoud Kieft, De Onvolmaakten. Zijn eerste roman (hiervoor schreef hij alleen non-fictie) en beladen met lyrische recensies.
En heel eerlijk en vooral oppervlakkig van mij, maar toen ik het genre ‘science fiction’ las was ik dus een beetje afgehaakt. Maar toen — ik had dus veel te snel geoordeeld — las ik het plot voordat ik aan het boek begon en vond ik het dus wel heel interessant klinken. Ik ben groot fan van de serie Black Mirror en als jij dat ook bent: ligt dit helemaal in jouw straatje.
Die serie weet goed de werkelijkheid (of de nabije toekomst) weer te geven, in de zin van hoe het leven zou kúnnen zijn als technologie de overhand neemt. Zo is er een aflevering waarbij iedereen door omstanders wordt gerate via een app — en die rating zorgt ervoor dat je een lening krijgt, een auto of een baan. Klinkt bizar, hè? Nou, in China zijn ze nu met zo’n soortgelijke app pilots aan het doen.
En dit soort dingen vind ik dus zó interessant. Een soort dystopische wereld waarin we terecht zouden kunnen komen als de technologie zich zo blijft ontwikkelen. En dat is precies wat Kieft beschrijft in zijn roman: die speelt zich af in de tweede helft van de 21e eeuw, waarbij de mensheid op een zijspoor is gezet. Die krijgen alleen nog maar informatie binnen die precies is afgestemd op hun voorkeuren. Dat wordt geregeld door Gena’s, een algoritme, oftewel een app.
Ook dit komt trouwens in veel afleveringen van Black Mirror voor, maar dan heet het een ‘cookie’. Een app die de mensheid probeert te sturen in zijn doen en laten. Er is alleen één probleempje: je kan veel dingen sturen in het leven, maar niet het gevoel van iemand. En daar ligt juist de moeilijkheid: op een gegeven moment worden sommigen toch opstandig en gaan rebelleren.
De Onvolmaakten wordt verteld door een Gena. Zij moet zich verantwoorden tegenover de Raad van Toezicht, omdat het misgegaan is met ‘haar’ Cas. Eerlijk gezegd kan ik het me bijna niet anders voorstellen dan dat hij wat inspiratie heeft opgedaan uit Black Mirror. Maar die inspiratie vertalen naar een ontzettend goed geschreven, boeiend en verslavend boek — dat is dan weer ontzettend knap. En het blijft spannend en is erg verrassend. Opbeurend? Neuh. Maar ik snap die lovende kritieken wel, zeg.