Wieke zou paaldansen op de Mace

 

‘Verbijsterd kijk ik naar Theresa May in de leeuwenkuil. Ze probeert boven het ordinaire gekrijs uit te komen, maar niemand luistert. Iedereen is tegen, linksom of rechtsom en dat zal de wereld weten…’

 

Speaker John Bercov moet de orde bewaken. Hij kan het heel mooi en streng roepen: ‘ORDER!’ Een schoolklas zou sidderen, maar de MP’s zijn niet onder de indruk. Ze gooien nog net niet met vliegtuigjes en natte propjes. Niet zo lang geleden schafte Bercov, die af wilde van het stoffige imago van het Lagerhuis, de pruiken van paardenhaar af. Die jeukten teveel. Dat gaf een enorm tumult, een traditie die al driehonderd jaar bestond, zomaar in de prullenbak gooien? Botte schande. Nog zo’n eeuwenoude traditie: op tafel, tussen de bankjes, ligt de mace (scepter). Daar moet je als normale sterveling afblijven. Ook MP’s. Zonder de mace worden er geen wetten aangenomen, daarom moet dat ding op tafel blijven liggen. In december jl. gebeurde het ondenkbare. Een MP van Labour was het zat en greep het ding vast: dit was geen democratie, dus weg ermee. Consternatie alom in dat toch al zo rumoerige, amateuristische circus.

 

In het voorjaar van 1976 was ik met een vriendin in Londen. Wij studeerden Engels en we zouden ook iets cultureels doen tijdens onze vakantie. Dat kwam er niet zo van. Wel dronken we veel bier in de pubs, waar wij als dames alleen halve pints mochten bestellen, geen hele. Daar vonden we natuurlijk wat op, kwestie van het even aanleggen met mannen. Op onze laatste dag, toen we dachten: o jee, we hebben nog niets gedaan wat ook maar enigszins met onze studie te maken heeft…, togen we naar het Lagerhuis, om een zitting bij te wonen. We smulden van het maffe gekakel en op een moment bereikte de discussie (nou ja, discussie, gewoon een ordinaire vechtpartij) het kookpunt. Iedereen was boos op iedereen en de kwaadste ruziezoeker greep de Heilige Mace, en zwaaide ermee. Tsjongejongejonge! En mister Speaker maar ‘ORDER!’ brullen. Het voorval haalde de kranten en wow, wij waren er toch maar mooi bij geweest. Wat een verrijking van onze studie.

 

 Theresa bijt zich vast in haar heilige taak: het land veilig uit de EU loodsen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Er wonen toch echt ook nog wel verstandige mensen in het Verenigd Koninkrijk, dat op dit ogenblik zo verdeeld is? Het zijn niet allemaal oproerkraaiers. Alleen wordt het wel eens tijd dat ze daar inzien dat hun ooit zo grote rol op het wereldtoneel niet meer bestaat. Dat je elkaar in Europa nodig hebt, nu de wereldorde zo verandert.

 

Ik heb bewondering voor Theresa May. In haar geval had ik die Mace gepakt en was ik er bovenin geklommen, al paaldansend (ik kan dat niet, maar zij vast wel). Daarna zou ik ‘m op de grond hebben gegooid en geschreeuwd hebben: ‘Zoek het lekker uit zonder mij, stelletje kleuters, doei!’

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel