Franska.nl

Heerlijk, de dag ligt blanco en rustig voor mij. Ik ga een potje tikken, omdat ik achterloop en dat vinden redacties niet leuk. Eerst ontbijten. ‘O ja,’ zegt man, ‘dat vergat ik je te vertellen. Niels komt.’  Niels wie? Niels van de isolatie. De zolder boven onze werkkamers wordt geïsoleerd. ‘Daar heb je geen last van,’ beweert hij, ‘want hij zit boven je hoofd.’ Zucht. ‘En de man van het parket komt ook,’ zegt hij opgewekt. Die parketman is mijn persoonlijke nachtmerrie. Als je mij in het ongeluk wil storten, moet je hem bestellen.

Ik moet me dus holderdebolder aankleden. Anders, denkt man, raakt iedereen overstuur van mijn nieuwe onderbroek, de ‘wildlife sweetie’. Je weet maar nooit waar dat wilde toe leidt, denkt hij ook nog. Met de parketboer zeker. ‘Hij zei nog dat hij graag wil dat jij hem de tango leert als de vloer klaar is,’ zegt man. Als ik achter mijn laptop zit, wordt er boven mijn hoofd geboord. Alsof er tien tandartsen tegelijk bezig zijn. Af en toe komt er zo’n rotklap, dat ik denk dat Niels zometeen bovenop mijn bureau te pletter valt, dwars door het plafond. Ik schrik me iedere keer een ongeluk. In de woonkamer kan ik ook niet zitten, want daar is de parketprins bezig. Ik moet echt zorgen dat hij mij niet ziet, anders krijg ik non-stop gekakel over me heen over zijn lichamelijke situatie. Man heeft mij verboden vervelend tegen hem te doen. ‘Anders wordt hij óók vervelend en zitten we nog veel langer aan hem vast,’ waarschuwt hij. Geboor in de woonkamer, geboor boven mijn hoofd en buiten is man bezig met de bladblazer. De buurman vindt dat ook een goed idee en zo krijsen twee bladblazers tegen elkaar in. En ik heb misofonie hè? Heb ik vast al eens verteld. Overgevoeligheid voor geluiden.

Dan belt de glazenwasser. Kan er ook nog wel bij. Hoe verban ik al die kerels en hun gedoe uit mijn gedachten? Want ik krijg geen letter op het scherm zo. Koptelefoon op. Zijn de kleine batterijtjes op. Nieuwe halen. 

Terug naar huis, waar zich bij de achterburen een derde bladblazer in het concert heeft gemengd. Net als ik een leuk zinnetje weet, staat de glazenwasser, al wassend, naar me te zwaaien en bekken te trekken. Foetsie is het leuke zinnetje. ‘GA WEG! ALLEMAAL NAAR SIBERIË EN TERUG NAAR HUIS LOPEN OP BLOTE VOETEN!’ Dat denk ik zo intens, dat het niet onwaarschijnlijk is dat het zomaar zou kunnen gebeuren. Een soort voodoo.

‘Iedereen heeft het beste met jou en je huis voor,’ doceert man op zijn bovenmeestertoon. Dat toontje gun je niemand. Ik denk dat ik zelf naar Siberië ga. Maar wel met mijn bontlaarzen aan.