Wieke heeft een voedingskogel
Heb ik net een Nutribullet (ander woord voor Voedingskogel) gekocht om smoothies mee te maken, lees ik in de krant dat je beter een los stukje fruit kan eten, in plaats van zo’n Olvaritpapje.
Maar nu heb ik hem dus al, en, groot voordeel: ik snáp hem, dus ga ik hem gebruiken ook. Ik heb zwoele herinneringen aan mijn appel-gember-selderie-munt-smoothie in café MINT in Lusaka. Een godinnendrankje waar Cleopatra, die baadde in ezelinnenmelk, stikjaloers op zou zijn. Het lijkt mij trouwens een absolute kokhalssituatie, in bad met die ezelinnenmelk en er per ongeluk een slok van binnenkrijgen. Mijn godinnendrankje kon ik gewoon opslurpen zonder er mee in bad te hoeven. Dé remedie tegen al het lokettenleed. Een andere reden dan lokettenleed om naar Lusaka te gaan was er nooit.
Nu boodschappen doen, voordat ik met mijn nieuwe Voedingskogel ga spelen. Wat zullen we gezond worden. Beladen met fruit kom ik thuis. Aan de slag. Ik zei toch net dat ik de nieuwe Voedingskogel snapte? Dat was een leugen. ‘Ik krijg de boel er niet opgeschroefd, er ontbreekt vast een onderdeel, want het past niet’, klaag ik tegen Man. Die zet de beker met deksel omgekeerd op het apparaat: ‘Het mes moet van binnen, oen! Anders verniel je het hele ding.’
Flashback: vroeger thuis had mijn moeder een mixer met mengbeker. Ze maakte daar hoofdzakelijk Saromatoetjes in. Op een zondag waren mijn ouders weg en ik, als dertienjarige, dacht: komaan, ik ga ze verrassen. Ik schilde de aardappelen, haalde de sperziebonen af en wilde toen vast het Saromatoetje draaien. Oeps, vergeten de deksel erop te doen, het bruine spul (karamel) zat tot aan het plafond en door de hele keuken. Gauw de deksel erop, maar die viel in de nog draaiende pudding en overleed jammerlijk. Duizenden splinters. De rapen waren gaar toen mijn moeder het slagveld ontzet bekeek. Mijn vader mompelde nog iets in de trant van ‘daar kan ze toch niets aan doen’, maar hij had thuis niet zoveel te vertellen. De maandag erop moest ik in Haarlem een nieuwe deksel voor de mixer kopen. WAAR??? ‘Kan me niet schelen!’ snauwde mijn moeder en ze brieste er nog achteraan dat ik zonder deksel niet thuis hoefde te komen. Weet je wat, dacht ik woedend, dan kom ik helemáál nooit meer thuis, dat zal ze leren. Naar Spanje zou ik fietsen. Nooit meer naar school, nooit meer dealen met mijn stomme moeder. Maar tegen de avond kreeg ik best wel honger en mijn toen nog in ontwikkeling zijnde brein gaf toch door dat zonder geld en eten naar Spanje fietsen geen haalbare zaak was. Tegen zessen was ik weer thuis. Zonder deksel. Niemand had gemerkt dat het maar een haar had gescheeld of ze waren me voor altijd kwijt geweest. ‘Ja, snik… ooit hadden we een dochter’, zouden mijn ouders in een tv-programma vertellen, ‘maar op een dag verdween ze spoorloos!’
Nu ben ik eigen baas en heb ik een eigen Voedingskogel met eigen deksel. En o, wat zijn mijn smoothies lekker. En als de deksel kapotgaat? Dan hebben we internet, troost Man, aan wie ik mijn ‘alleen-op-de-wereldverhaal’ vertel. Mango-banaan-kiwi. Schep Griekse yoghurt en een scheutje honing. Voor de vezels nog wat walnoten. Daar kan geen Saromatoetje tegenop. En een Olvaritpapje al helemaal niet.
Door: Wieke Biesheuvel
Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.
