Franska.nl

Haakjes

Verzin iets, en Man wil dat het aan een haakje hangt. Hij houdt van een overzichtelijk huis. Ik ook wel, maar je moet het niet overdrijven. 

 

Ons hele pand op alfabetische volgorde, dat is echt zijn grote natte droom. Met alle spullen op drieduizend haakjes. Vandaag ging hij alweer naar de Hubo. Lekker haakjes kopen. Dit keer voor het tuinhuis, waar hij het gereedschap wil ophangen, in plaats van de zooi in een hoek te kwakken. Ik vind zelf altijd snel wat ik nodig heb, in zo’n kwakhoek. Hij nooit. En het enige, belangrijke ding dat ik altijd punctueel aan een haakje terughang, is de reservevoordeursleutel, met daaraan het enige brievenbussleuteltje dat we hebben. En wat is het enige ding dat hij daar nooit terughangt? Juist. Dus waarom we daar dan een haakje hebben? Dat vraag ik dan wel altijd, hoewel ik weet dat er nooit een bevredigend antwoord op komt, hooguit wat knorrig gebrom. Die sleutel is al honderd keer meegewassen en dus wel brandschoon.

 

Als alle bezems, schoppen, harken en schoffels aan grote zwarte haken hangen roept Man mij. Ik hoor aan de toon van de roep dat hij trots op zijn werk is, dus is het zaak om al die haken uitgebreid te bewonderen. Vooral nooit vragen: ‘jemig, alwéér nieuwe haken??’ In onze vorige tuin hadden we al het gereedschap dubbel. Omdat de tuin heel groot was en we er allebei in werkten. Nu is de tuin tien keer zo klein. Dus wat moeten we met het overschot? Al die spullen liggen nu buiten het tuinhuis op een van de vier tuintafels (wie wil er nog een tuintafel? Want die krijgen we niet op een haakje geklemd).

 

Er zijn niet genoeg haken voor al dat dubbele gereedschap. De kinderen willen graag dingen hebben. Ik weet niet hoe dat bij jullie kinderen gaat als er iets gratis wordt aangeboden, maar die van ons nemen de boel dan weer niet mee. Ze vergeten het of ze hebben geen plek in de kofferbak. Eigenlijk is het aanbrengen van die haken vragen om een nog grotere rotzooi in huis en tuin, want wat niet kan hangen in huize Bies, is kennelijk niet welkom. Dus al die zaken zwerven rond tot er ergens een haakje overblijft, of een liefhebber (die nooit komt opdagen). Kortom: aan haken zitten heel veel haken en ogen. Er komt een dag dat ik een aanhangwagen huur (jawel, ik ik ik, hoewel ik niet weet hoe ik het ding op de trekhaak krijg), en dan flikker ik alles wat niet op een haak hangt weg. Hoe zag het leven er eigenlijk uit zonder haken? Best wel overzichtelijk, vond ik zelf. Maar in een relatie blijft het een kwestie van geven en nemen. Hij geeft haken, ik neem ze voor lief. Zo. Dit was de weeksluiting. Doe er jullie voordeel mee.