Franska.nl

Mijn meneer houdt van koken en probeert graag nieuwe dingen uit. Dus geniet ik vaak van exotische dingen op mijn bord. Hoe fijn is het om op zaterdagavond aan te mogen schuiven voor een Surinaamse roti. Of om door de week te genieten van Chicken Parmigiano?

Dat de keuken er nadien een beetje ontploft uitziet, maakt mij echt niet uit. Met een volle maag en een goed humeur sta ik al die rommel zo weer weg te poetsen.

Kerst 2010

Als hij voorstelt om op eerste kerstdag het diner te maken, stem ik natuurlijk meteen in. Zo, dat wordt smullen denk ik nog. Op de ochtend van eerste kerstdag wil hij ‘even’ verse ravioli gaan maken. Gevuld met verse salie en spinazie, klinkt heerlijk allemaal. Hij heeft van Sinterklaas een pastamachine gekregen en op internet bij Jamie Oliver gekeken hoe hij het deeg netjes uit dat apparaat kan halen. Dat gaat ie straks doen. So far so good.

Nu eerst de vulling nog… Hij roept vanuit de keuken of we ook spinazie hebben. Ehm, nee. Ik heb de boodschappen niet gedaan, weet je nog? En hij roept ook of de winkels op eerste kerstdag open zijn, voor die zak spinazie. Ehm, weer nee. Op eerste kerstdag in 2010 waren die gewoon hartstikke dicht. Nou is mijn man nogal eigenwijs, dus gaan we toch op zoek naar een winkel, eentje die open is en een zak spinazie heeft. Op naar Amsterdam, daar gaat het vast lukken en vanuit Haarlem is dat maar een klein stukkie rijden. De pubertjes kopen we om met chocolademelk met slagroom op het Rembrandtplein.

Met alle geluk van de wereld vinden we een treurige buurtsuper die open is en jawel hoor, onderin de koeling, achter een blauw bakje met verlepte champignons ligt toch echt een zak spinazie. Het is een wonder! Na een rondje over de grachten gaan we weer terug naar huis. Meneer en de kleine puber gaan samen de keuken in om de verse pasta te draaien en ik verdwijn met de grote puber naar boven om een potje te gamen.

Opeens staat mijn pubertje boven, helemaal in de stress. Of ik alsjeblieft naar beneden wil komen. En dat papa heel erg boos is. In de keuken tref ik hem aan met een beslagen bril en z’n handen vol met een kleverige prut van bloem en ei. Op de grond liggen nog meer klodders van die prut. De pastamachine ligt deels uit elkaar op het aanrecht. Hier is iets niet helemaal goed gegaan.

Zelf pasta maken is moeilijker dan hij had gedacht en hij heeft het natuurlijk niet eerst op een doordeweekse dag uitgeprobeerd. Wat nu? Eerst maar eens even zijn handen wassen om die smurrie er vanaf te halen. Vervolgens parkeer ik hem in een stoel met een glaasje wijn en een filmpje. Pubertje ernaast met een glaasje prik en een chippie. Zo, even kalmeren.

Dan veeg ik de troep van de vloer en gooi de rest in de vaatwasser. De pastamachine verdwijnt schoon in de doos om er nooit meer uit te komen. Voorzichtig stel ik voor dat ik die avond kook. We eten macaroni Bolognese. Met spinazie, dat dan weer wel.

Gelukkig eet ik tweede kerstdag bij m’n schoonzus. Ik heb best trek….