Widow Clicquot is misschien niet de beste film van het jaar, maar wel de mooiste
Dit sprankelende kostuumdrama is nu in de bioscoop te zien.
Stel je voor: het hart van de Champagne-streek, ongeveer 150 kilometer ten oosten van Parijs, in het jaar 1805. Barbe-Nicole Ponsardin Clicquot blijft ontredderd achter wanneer haar man François, erfgenaam van het bekende Clicquot-champagne-imperium, zelfmoord pleegt. Ze is dan pas 27 en al weduwe: Veuve Clicquot.
Haar overleden echtgenoot had geniale plannen en experimenteerde volop met zijn wijnen. Na zijn tragische dood wil Barbe-Nicole zijn werk voortzetten, maar haar schoonvader vindt haar geen geschikte opvolger om het wijnlandgoed te besturen. Ook de buren van het aangrenzende landgoed, de familie Moët (ja, die van dat andere champagnemerk), azen op de vruchtbare grond.
Bovendien mag een vrouw volgens een nieuwe wet, de Code Napoléon, geen bedrijf leiden en moet de wijngaard dus door een ervaren man worden voortgezet. Maar Barbe-Nicole is vastbesloten zelf de beste wijnen te maken.
Ze worstelt om te overleven, want helaas staan de financiën van het landgoed er beroerd voor en zit het weer ook niet mee voor een goede druivenoogst. Tot overmaat van ramp ligt de handel met het buitenland aan flarden door de Napoleontische oorlogen. Maar ze staat haar mannetje en dan bedenkt ze, samen met makelaar Louis Bohne, een illegaal verkoopnetwerk zodat haar bijzondere flessen toch door heel Europa verkocht kunnen worden, en Barbe-Nicole de Grande Dame van de Champagne wordt. Natuurlijk valt ze ondertussen ook nog voor de charmes van Louis en leven ze nog lang en gelukkig. Heerlijk.
Het is echt een kostuumdrama van jewelste. Kaarslicht, donkere buitenluchten, paarden, ruisende lange rokken, deze film zit bomvol prachtige beelden. Het verhaal is werkelijk net zo luchtig als de Champagne zelf. Widow Clicquot is misschien niet de beste film van dit jaar, maar wat mij betreft wel de mooiste.