Franska.nl

‘What the f* is hier gebeurd?’

De gebruikte koffiecupjes schimmelen opeens mijn keukenla uit.

Wij horen tot de schare Nespresso-aanhangers die hun gebruikte cupjes recyclen. Dat houdt in dat de speciale container in onze keukenla in een speciale Nespressozak wordt geleegd zodra die vol is, waarna ik de zak meeneem naar de Nespressowinkel die tegenover mijn Appie zit. Hoelang al dit ritueel? Lang! Hoe lang nóg? Daar wilde ik het even over hebben.

 

Op de laatste pakweg vier containers is namelijk een rijke schimmelcultuur ontstaan. De dikke, wollige vlokken krioelen enthousiast tussen de cupjes door en bedekken de bovenkant met een pak smurrie die qua kleur en consistentie nog het meest van een sliert vette watten wegheeft. What the f* is hier gebeurd? De eerste keer dat ik dit nieuwe leven in mijn keukenla ontdekte, greep ik naar de fles chloor – over milieubewustzijn gesproken – en begon ik te boenen. Het effect was nul.

 

Wat was hier aan de hand, vroeg ik de mevrouw van de Nespressowinkel van de week. Nooit eerder last gehad van schimmels en nu is het niet meer te stuiten.

 

‘Koffie is een natuurproduct, natuurlijk,’ legt ze uit, ‘dus aan die schimmels kunnen wij niets doen, maar we recyclen de cupjes evengoed nog hoor.’ Dat wil ik best geloven, maar wat als ik gewoon niet van schimmels in mijn keukenla hou? En hoezo nu opeens wél en eerst nooit? Een antwoord heeft mevrouw niet, een oplossing wel. Als ik de cupjes in de vriezer bewaar is het schimmelprobleem gegarandeerd opgelost. ‘Of buiten natuurlijk. Als het straks kouder wordt.’

 

Ik schiet in de lach. ‘Sorry hoor. Ik ben echt wel van goede wil.’ Mevrouw beseft zelf ook wel dat deze aanpak ‘bij je moet passen’, maar ik moest het hier toch maar mee doen. Toch nog heel even. Weet mevrouw zeker dat er niets aan de koffie of de cupjes is veranderd? Iets waar schimmels op tippelen? Iets wat er eerst niet was en nu wel?

 

‘Weet u wat?’ Ze weet het goed met me gemaakt en ze wil van me af. ‘Ik geef uw verhaal nog wel een keer door.’