Welkom in de wondere wereld van de wmo
Sinds een tijdje ben ik in mantelzorgerland beland, meine gute, hoe ingewikkeld is dat…
Dit jaar word ik 53 en ik ben een van de gelukkigen die op die leeftijd allebei haar ouders nog heeft. Ze wonen ook nog eens gelukkig samen in hetzelfde huis, maar helaas is dat 130 kilometer verderop. Op zich geen probleem, want ik rijd al jaren op en neer en ik weet gewoon niet beter.
Maar de laatste tijd lijken die kilometers opeens wat langer dan normaal en dat had natuurlijk te maken met corona, omdat we elkaar daarom wat minder zagen. Maar ook omdat het een broos evenwicht is hoe mijn ouders, die inmiddels de 80 in zicht hebben, zich staande proberen te houden.
De een heeft dit en de ander heeft dat. Er is dus meer zorg nodig, die ik vanuit Haarlem niet dagelijks kan geven. Vandaar dat we inmiddels in de wondere wereld van de wmo zijn beland, er via Zoom keukentafelgesprekken plaatsvinden en mijn ouders een woud van afkortingen om de oren krijgen waar we geen fluit van begrijpen. We proberen er maar een beetje om te lachen en er chocola van te maken, maar soms is dat best lastig. Helemaal als je het idee krijgt dat je van het kastje naar de muur wordt gestuurd.
Want wie gaat erover en waar moeten we zijn om het voor elkaar te krijgen? We hangen we soms een half uur aan de telefoon in de wacht om uiteindelijk te horen dat degene die we proberen te bereiken a) die dag niet werkt en we het later nog maar eens moeten propberen of b) daar helemaal niet over gaat en de verbinding wordt verbroken. Of we krijgen een brief waarin staat dat mijn ouders ondanks twee e-mailadressen, twee mobiele en een vast telefoonnummer helemaal niet bereikbaar zouden zijn en dat de organisatie daarom genoodzaakt is om hun aanvraag niet in behandeling te nemen en we weer helemaal opnieuw kunnen beginnen en we nog langer moeten wachten eer we überhaupt ergens op een wachtlijst kunnen komen.
Een wachtlijst voor de wachtlijst dus. En dan moet er eerst nog een onderzoek komen en een stempeltje hier en goedkeuring daar. Voor je het weet ben je weer 6 weken verder. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat de thuiszorgmedewerkers echt met minimale tijd hun stinkende best doen, maar meine gute, hoe ingewikkeld moet je het maken eer er eindelijk iemand bij je in huis kan beginnen?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
