Weg met die man!
Als je ze zo eens op een rijtje zet, is het een wonder dat Caroline niet eerder begreep wat hij eigenlijk wilde zeggen.
‘Nee, ik vind je nieuwe jurk niet mooi, ik hou helemaal niet van bloemetjes’
‘Lippenstift, ik snap niet waarom vrouwen dat doen, bah’
‘Die taart, heb je die zelf gebakken, hij is niet te eten’
‘Nee, ik blijf niet slapen’
‘Ik kom morgen niet naar de begrafenis van je vader’
‘Ik lunch nooit, dan word ik te dik’
‘Jij hoeft ook niks te eten, je moet afvallen’
‘Die borstkanker is nu toch voorbij, waarom heb je het daar dan steeds nog over?’
‘Nee, ik blijf niet slapen, maar dat zei ik toch al?’
‘Die hond heeft honger, die krijgt niet genoeg te eten’
‘Die chocoladetaart is trouwens ook veel te droog’
‘Laat dat brave dier met rust, dat roepen vind ik echt zo irritant’
‘Nee, ik blijf niet slapen, maar dat zei ik toch al?’
‘Je hoeft niet voor me te koken, waarom proberen vrouwen me altijd te verleiden met eten?’
‘Voorlopig heb ik het te druk om af te spreken’
‘Ga je nu alweer met vakantie, zo kom je nooit tot rust’
‘Wat een gezeur over die vermoeidheid’
‘Je weet al achttien jaar dat ze uit huis gaat, dus waarom doe je nu zo verbaasd en alsof dat erg is, je bent toch niet dom of zo?’
Het duurde even, terwijl hij toch écht z’n best gedaan heeft en er geen woord Chinees bij was, maar die laatste opmerking deed voor mij eindelijk de deur dicht…
Journalist Caroline Griep doet iedere dag weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over alles wat er verder bij komt kijken om haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder, vrouw van 50+ en herstellend borstkankerpatiënt op de rails te houden.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
