We zijn tegenpolen, maar soms denken we hetzelfde
Hij houdt van AC/DC, ik van Abba. Hij van actiefilms, ik van Sissi. Maar over het belangrijkste zijn we het eens.
Mijn vriend en ik zijn zo’n beetje elkaars tegenpolen. Hij kijkt graag sport of actiefilms, ik liever een romantische film. Hij gruwt van vis, pasta en sushi, mijn favoriete eten. Ik heb het liefst zoveel mogelijk groen in de tuin, waar hij liever alles zou betegelen zodat er geen enkel onkruidsprietje meer omhoog kan komen. Hij is dol op AC/DC, ik ga voor Abba.
Soms is het ook wel handig, want dan houden we elkaar in balans. Waar ik het liefst al ons geld naar de spaarrekening stort (na jaren als alleenstaande moeder is financiële zekerheid voor mij een groot goed), geeft hij het makkelijk uit aan leuke dingen. En als hij net een beetje te veel met onze centjes gaat strooien, zorg ik dat we een potje voor onvoorziene zaken hebben. Ben ik een beetje soft in de opvoeding van onze eigenwijze teckel, hij is een stuk consequenter – al slaapt die teckel ’s nachts wel tussen ons in. Tegen mij aan, lepeltje lepeltje.
En natuurlijk botsen we ook weleens. Hij begrijpt niet dat ik zomaar vreemden binnenlaat en hamer erop dat ik mijn tas altijd met de rits dicht en de klep naar binnen moet dragen, wat ik maar lastig vind (al heeft me dat al wel een paar keer beschermd tegen zakkenrollers).
Gelukkig hebben we ook wel gezamenlijke interesses. Zo kijken we allebei graag heel foute series als Temptation Island en Married at First Sight (hij zit te hopen dat het mis gaat, terwijl ik juist graag wil dat ze ware liefde vinden). In het kiezen van een vakantie zijn we eensgezind (ergens waar de hond mee naartoe kan) en het allerbelangrijkste: we zijn dol op ons gezin. Al zijn mijn kinderen niet officieel van hem, hij moedert erover als een heuse vader. Al moeten we nog zo vaak naar Breda, Utrecht, Amsterdam of Eindhoven (ze wonen nogal verspreid), hij vindt dat prima.
Hij staat altijd voor ze klaar, precies zoals voor zijn eigen zoon. Om nog maar niet te spreken over onze kleindochter. Hij is bezorgder dan wij allemaal bij elkaar. Is ze wel warm genoeg, kan ze niet vallen of zich stoten? En als ik ze zo samen zie zitten, dat piepkleine prinsesje, helemaal dol op haar opa, dat mollige handje in de zijne, dan smelt ik helemaal. En dan weet ik, ondanks al onze verschillen, elke keer weer waarom ik zoveel van hem hou.
Door: Redactie Franska.nl
