Wat kun je zoal met een droogtrommel
Deze week spande wel zo’n beetje de kroon. In mijn zoektocht naar onderwerpen voor columns kom ik vaak de gekste dingen tegen.
En soms maken die berichten mij dan aan het lachen, en andere keren weer aan het huilen. Soms maken ze me ook boos, en soms juist weer angstig. En héél af en toe weet ik gewoon niet wat ik ermee aan moet.
Is het nou leuk, dom, grappig of lief? Of kun je er beter geen aandacht aan schenken?
Zo las ik deze week dat Angela Groothuizen een fiets gestolen had en dat op Twitter had gezet. En dat maakte mij verdrietig. Ik kon er wel om lachen dat ze hem gestolen had hoor, want het was tenslotte haar eigen fiets. Maar ik word dan toch weer verdrietig omdat er eerst iemand was die hem van háár had gestolen. Vuilak. En ik was toch ook wel verbaasd. Verbaasd dat Angela het op Twitter deelde. Dat stelen op deze manier toch weer tot iets stoers wordt gebombardeerd. Je komt er niet uit zo, hè.
Ook al begreep ik haar heel goed, hoor! Maar doe het gewoon, en laat het daarbij, denk ik dan. Of doe het in overleg met de politie. Als de dief hem namelijk weer nét had doorverkocht, is de nieuwe eigenaar nu ook weer de dupe. En zo wordt het kringetje van bestolen boze mensen alleen maar groter.
Ook las ik een berichtje over twee otters. En daar moest ik dan weer om lachen.
Harris, een 10-jarige Aziatische kortharige otter uit een Engelse zeehondenopvang, verloor kortgeleden zijn partner. En omdat otters van nature in paren leven, maakten zijn verzorgers daarom een nepprofiel aan (op een nepdatingsite) om hem een tweede kans te gunnen. En wat bleek? In het Noorden van het land was ook een opvang, en daar zat Pumpkin eenzaam te wezen. Zij verloor onlangs haar partner Eric.
Nou, ja… en dan is één en één twee, natuurlijk. Harris en Pumpkin wonen nu samen.
Dat had natuurlijk een stuk sneller gekund als de twee organisaties gewoon contact met elkaar hadden gezocht, maar oké… het levert leuke reclame op voor beide instellingen, en ik lees eindelijk weer eens een lief berichtje dat niet over Trump, corona, discriminatie of mondkapjes gaat. En dat maakt me blij.
Ook las ik weer eens een bericht over Madonna. Eindelijk. Maar wat dat met me deed, daar ben ik nog niet uit.
Want wat moet je nou denken van iemand die een samenwerking niet door laat gaan, omdat het sterrenbeeld van de ander haar niet aanstaat? Madonna wilde graag samenwerken met dj David Guetta, nodigde hem uit voor een gesprek, prees zijn kwaliteiten, en liet vervolgens de samenwerking afketsen op zijn sterrenbeeld. Tikkie wonderlijk wel.
En daardoor kwam natuurlijk ook meteen het voorval met Rita Ora (eh.. wie?) weer naar boven. Die had ooit een ontmoeting met Madonna, maar moest daarbij op haar knieën zitten omdat de lichtval op die hoogte beter was volgens madam.
Zou het waar zijn allemaal?
Of wordt dit soort onzin door anderen verspreid om zo zelf in de spotlights te komen? Je weet het niet, hè. Maar ik had weer even een vermakelijk momentje tijdens het zoeken naar een goed onderwerp. Al denk ik tegelijkertijd: ga ik nou een hele column vullen met dit soort geleuter?
Tsja, en toen kwam er nog iets voorbij.
Ik ga er niks over schrijven, ik wil het alleen maar even laten zien. Het zegt namelijk iets over…
Ja, waar zegt dit nou eigenlijk iets over? Over te krappe droogtrommels? Over drankmisbruik? Over intelligentie? Ik stel voor dat je dat dus zelf maar bepaalt!
Wat vind jij nou van iemand die de brandweer moeten laten komen omdat ze zichzelf met te veel drank op in de droogtrommel heeft gewurmd en er niet meer uitkomt? Bekijk hier het filmpje maar even!
Ik ben heel benieuwd of dat met jou hetzelfde doet als het met mij deed. Ik zeg maar zo: ik zeg maar niks.