Franska.nl

Wat is (nog) waarheid

Wanneer je iets wilt aanschaffen, kun je het jezelf tegenwoordig heel makkelijk maken.

 

Je kijkt gewoon op internet, zoemt nog even in op de materialen, leest wat reviews en voilà.

 

Of toch niet? Want reviews schijnen tegenwoordig vaak gekocht te zijn.

 

Watttt??? Jaaaa!!

 

Kijk, een verkoper kan ook zelf een goede recensie schrijven of dat door familie en vrienden laten doen, dat was altijd al zo en daar was ik me natuurlijk wel van bewust. Maar dat je reviews ook gewoon kunt kopen? Toen ik dat las was mijn eerste reactie: wat oneerlijk!

 

Maar aan de andere kant weet ik bij tv-reclames of krantenadvertenties natuurlijk ook wel dat niet alles wat ik krijg voorgeschoteld waar is. Waarschijnlijk lust Lieke Martens helemaal geen pindakaas, en heeft ze eigenlijk een bloedhekel aan trainen in de regen.

 

Waarschijnlijk hebben olifanten geen enkele behoefte aan chocolaatjes met een toffee erin, en over olifanten gesproken: dat stel uit die ene supermarktreclame heeft zo vaak nieuwe kinderen dat ik ook ben gestopt met denken dat hun kinderen misschien in transitie waren. Ik sta graag open voor alles, maar dit werd me echt een beetje te dol.

 

Maar goed, dat een reclamegezin alsmaar verandert zegt natuurlijk niets over de producten die in de supermarkt liggen en die door dat gezin worden aangeprezen. Ik ga ervan uit dat die producten gewoon deugen. Dat de melk die ze daar verkopen gewoon uit een gezonde koe komt. En ik weet heus wel dat die koe echt niet op slippertjes een bommetje kan maken in een zwembad. (Vond ik zó’n leuke reclame!)

 

Terwijl men ook weer niet altijd grappig hoeft te zijn om reclame te maken. Kijk maar naar de kerstreclames. Snik. Maar wat mij betreft moet het dus vooral wáár zijn wat men beweert. Het moet eerlijk zijn. En daarvoor wringt men zich best vaak in (voor mij) iets te veel bochten.

 

Zo kreeg ik nog niet zo lang geleden een folder in de bus waarin ik een laptop kon uitzoeken. En toen ik dat had gedaan stond er onder de advertentie bij het exemplaar dat mij aansprak dat de schermafbeeldingen op de foto simulaties waren, wijzigingen voorbehouden waren, de apps op de laptop apart werden verkocht en de beschikbaarheid ook nog kon verschillen.

 

Eigenlijk bestond dat wat ik op het plaatje zag dus helemaal niet!

 

Maar waarom probeer je me dat dan aan te smeren? Als je bedenkt dat een studie Media & Communicatie al gauw vier jaar duurt, en dat je in die vier jaar dus leert om mensen naar een winkel te laten komen voor iets wat helemaal niet bestaat, dat vind ik raar. Er zijn al genoeg mensen die iets verkopen wat helemaal niet bestaat. Daar heb je echt geen opleiding voor nodig, om zo te worden! En ik zou het dus fijn vinden als mensen die wel jarenlang hebben gebuffeld voor een diploma mij kunnen laten zien wat ik écht koop. En me dáár dan warm voor laten lopen. Maar het lijkt wel of dat steeds minder gebeurt.

 

Ook bij influencers gaat het steeds vaker fout. Die lopen nu al gauw een burn-out op, omdat ze de hele dag blij en gelukkig moeten overkomen als ze een bepaalde crème of shampoo gebruiken. Of hun huis met bepaalde spulletjes hebben ingericht, of de keuken vol hebben gepropt met speciale potjes en pannetjes.

 

Hou toch op, jongens! Ik weet inmiddels echt wel dat het allemaal niet waar is. Dat dát echt niet is wat je gelukkig gaat maken, dus me ermee overhalen gaat ook niet lukken. En dat zou je als afgestudeerd media-, communicatie-, of reclamekenner nu toch wel een keer door moeten hebben.

 

Ik ben een intelligente (potentiële) klant, vind ik zelf. Maar de cursus bloemschikken staat niet meer in mijn cv vermeld, zoals we dat vroeger moesten doen, alleen maar omdat de lijst met “opleidingen” dan wat langer leek. Hahaha.

 

Daar trapt nu toch ook niemand meer in?

 

En ook niet meer in reclame met allerlei onzin en onwaarschijnlijkheden.

 

Dat iemand het even genoteerd heeft!