Franska.nl

Hoe vaak ze me niet vragen wat m’n lievelingskleur is. M’n lievelingsmuziek, lievelingseten, favoriete vakantieland, m’n lievelings-noem-maar-op. Schijnt bij een interview te horen. Laatst vroeg iemand naar m’n lievelingsbloem. Daar loop ik nu al een paar dagen over te piekeren, want ik kan niet kiezen. Zou jij dat kunnen? Op dit moment staat er op de keukentafel een bos anemonen in allerlei kleuren naast me en weet ik honderd procent zeker dat dat m’n absolute favoriet is.
 
Maar kom ik in de huiskamer en zie ik die vaas met parkiettulpen staan, dan weet ik het ineens niet meer zo zeker. Want dat zijn ook wel ongelofelijke beauty’s. Ik heb eens even een lijstje gemaakt met bloemen waar ik gek op ben. Een top tien gaat het niet worden, want ik weet sowieso niet welke er op nummer één moet. En ik kan trouwens ook eindeloos doorgaan, ben ik bang. En zeker weten dat jij er nog een paar tevoorschijn tovert die ik vergeten was.
 

In willekeurige volgorde dus:

 
De seringen dan liefst die paarse of lila. Vanwege de geur en de herinnering aan de tuin vroeger bij m’n tante. En die jurk van een andere tante met seringendessin. Heb ik later nog een Barbie-jurk van gemaakt.
 
De anemoon. Dat mooie overlopen van die tinten in het hart. En dat prachtige zwarte hartje met die meeldraden.
 
Het maarts viooltje, zo mooi in het wild in een bos, maar ook dat heerlijk geurende bosje dat ik kocht van een illegale verkoper vlak bij de opera in Parijs, die precies toen ik er nog eentje voor een vriendin wilde halen verdwenen was. Tafeltje opgeklapt en weg, want er liep ineens gendarme in de buurt.
 
Mimosa. Die aparte geur en die donzige balletjes. Ik kreeg ooit in Milaan op acht maart vanwege vrouwendag een toefje in m’n hand gedrukt. En ik was in m’n eentje, dan is het extra leuk als iemand iets aardigs voor je doet.
 
Pioenen. Die zo’n beetje tegelijk met de asperges in de winkel komen. Liefst die lichtroze dikke dotten.
 
Gladiolen. Daar moet ik altijd erg om lachen, omdat ze zo stronteigenwijs in een vaas staan. En ik altijd het gevoel heb dat ik ze uit m’n eigen volkstuintje (dat ik niet eens heb) heb geplukt. Als ik de kans krijg zet ik zo’n bos in een vakantiehuisje op de keukentafel. Ontzettend onhandig. Maar te leuk gewoon.
 
Ik zal maar ophouden. Als ik niet uitkijk heb ik straks een bloemengids geschreven. Oh nee, wacht. Ik vergeet de dahlia, de zinnia, het sneeuwklokje, oh!! lelietjes van dalen! Zeeuws knoopje, madeliefjes, hyacinten, akelei, narcissen, violieren, duizendschoon (ook al maken ze het water in de vaas nog zo stinkend). Kappen nou!
 
Wat is jouw favoriet? Of heb je hetzelfde als ik en kun je niet kiezen?