Wat is dan Kerst?
Wij loerden, terwijl de geboorte van Christus werd herdacht in de kerk, op WhatsApp om te kijken wie de stomme selfies van gisteravond.
Kerstavond drie jaar geleden. Mijn (inmiddels) ex en ik hoorden de kerkklokken luiden terwijl we achter het huis bij het knapperend haardvuur zaten. Uiteraard met de nodige glühwein binnen handbereik. Echt goed ging het destijds al niet meer, maar met onze phones binnen handbereik kwamen we de avond wel door.
Want de pingels waren niet van de lucht. ‘Merry Christmas!’ Een niet-begrijpende hond met een kerstmuts op; een schaars gekleed kerstvrouwtje met niets verhullende kerstballen; jullie kennen het wel, de ogenschijnlijk grappige, vredige, harmonieuze luchtfietserij die deze dagen voorbijkomt. En tussen de glühwein en de houtblokken door appten we gezellig terug. ‘Jullie ook, fijne feestdagen!’ Voor de vorm een selfie erbij om ook ons ‘geluk’ te benadrukken.
Flink doorgehaald
Eerste Kerstdag, 8.00 uur. We stonden knap duf op. Dat kon ook niet anders, want de avond ervoor hadden we flink doorgehaald. Om 10.00 uur, terwijl ik mijn haren föhnde en mijn partner de rollade sneed, hoorde ik weer de kerkklokken luiden. En ik wist dat mijn schoonmoeder op dat moment naar het kerkhof schuifelde, achter haar rollator, om een kaarsje te branden bij mijn schoonvader. Mijn moeder deed op dat moment hetzelfde. Bij mijn vader. En wat deden wij?
Stomme selfies
Wij loerden, terwijl de geboorte van Christus werd herdacht in de kerk, op WhatsApp om te kijken wie de stomme selfies van gisteravond, met ons aangeschoten hoofd, ‘leuk’ vond. Wat een treurnis.
Wat is dan Zalig?
Toen kwam de familie binnen. We zoenden en wensten elkaar een Zalig Kerstfeest. Maar wat is Zalig? Natuurlijk werd er lekker gegeten. Maar, zonder ‘Onze Vader’ of ‘Wees Gegroet’, zoals we vroeger elke dag nog baden voor een boterham. Nu gingen we ons boekje te buiten na slechts een ‘smakelijk eten’. Maar is dat wat Kerst wérkelijk betekent? Hadden wij, niet samen met onze moeders, naar het kerkhof moeten gaan om een kaarsje te branden? Ja.
Echt waardevol
We waren afgedwaald, mensen. En dat realiseer ik me – inmiddels drie jaar later – drommels goed. Vanavond ga ik naar de nachtmis. Maar voordat ik op de derde rij linksachter plaatsneem, breng ik een bezoek aan papa én mama. Want zij, die me 52 jaar geleden het leven schonk, liet nog niet zo lang geleden onverwacht het leven.
Ik mis haar. Enorm. Moeder, die niets moest weten van glühwein en gelal. Die geen ‘epjes’ stuurde, maar slechts een paar kaartjes met een echt persoonlijke boodschap. Aan mensen waarvan ze wist dat zij er blij van werden. Dat is Kerst.
Net als vroeger
En daarom ga ik vanavond, na de nachtmis, met mijn naasten genieten van een broodmaaltijd, net zoals vroeger, toen we nog thuis woonden. En dan blijven de lampjes in de kerstboom branden. Ook net zoals vroeger. Want mijn ouders zeiden altijd: ‘Tijdens Kerstnacht overkoom’t oe niks. Goat mer gerust sloap’n.’ (Da’s Twents). Ik wens jullie allen een Zalig Kerstfeest.
Door: Jolanda Groothuis
Jolanda Groothuis is als tekstschrijver in een mannenwereld wel goed gelukt. Of ze de lezers van Franska weet te boeien zal vanzelf blijken. Deze (meestal) nuchtere Twentse woont op het platteland. De sociale controle waardeert ze, tot op zekere hoogte. Maar ze is wars van roddel en achterklap.
