Franska.nl

Wat ga jij doen deze vakantie? Weet je het al?

 

In mei bleek uit onderzoek van NBTC-NIPO Research dat 7,2 miljoen Nederlanders dit jaar gewoon op vakantie dachten te gaan, waarvan 1,8 miljoen al meteen aangaven dat ze van plan waren om in Nederland te blijven.

 

Ik voorzag dus wel al wat drukte op terrassen, en zo. Zeker met die anderhalve-meterregel.

 

Het RIVM kwam begin juni dan ook alvast met wat tips voor me. Wáár je ook gaat, volg de basisregels, vermijd drukte, en bij klachten: blijf thuis en laat je testen. Het openbaar vervoer was toen nog alleen voor noodzakelijke reizen (dus gelieve te lopen, fietsen of de auto te nemen) en als je buiten de schoolvakanties kunt, doe dat dan. 

 

Hmm… Toen voelde ik toch weer enige druk. De schoolvakantie zit ons namelijk al een beetje op de hielen en ik kán buiten de schoolvakanties vrij nemen.  

 

Uit onderzoek van Een Vandaag bleek toen echter dat de helft van zo’n 29.000 (nieuwe) ondervraagden al niet meer van plan was om überhaupt nog op vakantie te gaan. Een derde wilde dat wel en had al geboekt, maar daarvan bleef 42 procent evengoed gewoon in eigen land. Het wordt dus echt druk in Nederland.

 

Maar toen zag ik weer beelden van Schiphol en toen hakte ik de knoop maar door. Ik zou thuisblijven en niets boeken. Lekker rustig.

 

Maar ja… Nu nog bedenken wannéér ik dan die vrije dagen ga opnemen. Want sinds ik in de tuin werk naar aanleiding van de hittegolf (een werkkamer met een plat dak op de bovenverdieping is echt niet te doen), word ik in mijn eigen tuin nogal eens lastiggevallen door allerlei figuren die ook thuisblijven. En dan heb ik het niet over de buren die allemaal massaal aan het verbouwen zijn geslagen, maar vooral over een stel veel beestachtigere lawaaimakers.   

 

Eerst werd ik ’s avonds steeds gestoord door een groepje hang-egels. Tsjonge, wat maken die beestjes een lawaai zeg! Het deed eigenlijk niet onder voor zo’n groep (dronken) jongeren die je soms naast je in de hotelkamer treft. Dus een klein beetje vakantiegevoel kreeg ik toen al. Maar omdat ik nog veel werk had, en daar op deze manier dus niet aan toe ging komen (veel te veel herrie, maar toch ook weer té leuk om naar te kijken) besloot ik om de volgende ochtend dan maar wat vroeger te gaan beginnen. Hopend op toch nog een klein beetje rust en koelte had ik dus ’s avonds alvast mijn handdoek op een stoel gelegd, en zo een werkplek voor mezelf gereserveerd. En terwijl ik dus in alle vroegte druk zat te tikken (de stekelige hooligans sliepen nog uit) hoorde ik op de achtergrond opeens een eend kwaken. Of eigenlijk meer tetteren. En dat ging steeds harder en steeds dwingender. Ik draaide me dus geïrriteerd om, en mopperde dat ik zo dus nóóit mijn werk ging afkrijgen, hè. En daar stond ze! Vlak achter mijn stoel. Katrien Duck die met haar pulletjes de weg was overgestoken en bij ons het pad op was gewaggeld. Ze had besloten om de kortste route naar de sloot te nemen, en dat is via onze vijver. 

 

Maar naast mij lag de kat! Dus of ik die even in toom wilde houden, zodat mevrouw er met haar kroost veilig langs kon. Dat bedoelde ze dus al die tijd. 

 

Túúrlijk, meissie. Kom maar, hoor. Kat naar binnen, deur dicht, buiging voor mevrouw, kwakje als bedankje (zowel in woord als in daad) en daar ging het spul. Zóóó schattig. Ik heb mijn dochter en schoonzoon – die hier ook wonen en werken – er snel bij geroepen. En ook zij hebben het razend druk, maar ook zij kregen hier een heel blij en ontspannen gevoel van. 

 

Eigenlijk heb je dus niet zoveel nodig, hè. En ik ga komende tijd dus wat meer proberen te genieten van mijn eigen stekkie. Er gebeurt hier zoveel wat ik niet zie, omdat ik dan óf aan het werk ben, óf op vakantie. 

 

Dom, toch?