Franska.nl

Rutger was in 1969 al een seksbom van jewelste. In de televisieserie Floris speelde hij die mooie middeleeuwse ridder. De eerste aflevering trok 2.790.000 kijkers, de derde aflevering ruim 3,5 miljoen. Floris was in dat jaar zelfs het best bekeken programma op de Nederlandse televisie. 

Nou ben ik in 1969 geboren, dus moest ik het van de herhalingen op televisie hebben, maar ik werd natuurlijk acuut verliefd op Rutger. Maar het was zwart/wit televisie dus ik had nog helemaal niet door dat hij van die prachtige blauwe ogen had. Later, in Turks Fruit, was ie natuurlijk in vol ornaat te zien en werd mijn liefde voor Rutger alleen maar groter. Tsjonge wat een mooie man. Die Monique van de Ven was maar een bofkont. 

Misschien heb ik Soldaat van Oranje wel zes keer gezien, ik kon er geen genoeg van krijgen. En dan niet alleen omdat ik het verhaal zo mooi vond, maar zeker ook omdat ik vond dat Rutger zo fantastisch was in zijn rol als student die zich aansluit bij het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. 

Daarna verloor ik hem een beetje uit het oog. Tot ik hem als Roy Batty in Blade Runner zag.  Geen wonder dat hij door die rol een acteur van wereldformaat werd. Weer die indringende blik van hem. En weer geen ontkomen aan. En opnieuw was ik verkocht. 

Toch wel bijzonder dat deze film, die in 1982 in de bioscoop uitkwam, zich afspeelt in het futuristische Los Angeles van 2019. De laatste woorden die Rutger in deze sciencefictionklassieker uitspreekt zijn “I’ve seen things you people wouldn’t believe. All those moments will be lost in time… Like tears, in rain… Time to die.” Niet wetende dat hij daadwerkelijk in dit jaar zijn laatste adem uit zou blazen.