Franska.nl

Waartoe zijn zilvervisjes op aarde

Jakkes, daar heb je ze weer! Wie? Storend bezoek? Nou en of. Alleen geen mensen, maar van die rare zilvervisjes.

Het vervelende is, dat ik er eentje in bed heb ontdekt. Ik dacht onlangs al: wat kriebelt daar toch? Ik weet niet waarom ze visjes heten trouwens. Soms zie ik er ineens eentje bovenaan een witte muur. Doodstil zit hij of zij daar dan. Een mug laat ik ongemoeid, want we hebben spinnen en die moeten ook leven. Een vlieg vang ik en zet ik buiten. Een wesp? Dan maak ik dat ik wegkom, omdat ik een wespenallergie heb. Terug naar de zilvervisjes. Wat zoeken ze in vredesnaam in een bed? Hetzelfde als wij? Gewoon lekker slapen? Ik kan toch moeilijk het hele bed onderspuiten. Ja, ik hanteer de spuitbus, want anders kom je er nooit af. En dat exemplaar op de muur verpletter ik. Met blote handen, want ze zijn pijlsnel als ze in de gaten hebben wat de plannen zijn.
 

Ik ontdek dat visje pas als ik het dekbed opensla. Tegen middernacht nog je bed afhalen en verschonen en de hele kamer uitzuigen, niet te doen. Maar ik doe het wel. Ze huizen in de richel tussen de achterwand van het bed en de matras. Waarschijnlijk slaap ik al weken samen met de zilvervisjes. Getsie. Nu is mijn angst voor insecten in Zambia drastisch onder het nulpunt gedaald. Daar had ik weer andere zorgen: kakkerlakken ónder je bed, gekko’s in je bed en af en toe een rondrennende muizenfamilie. Allemaal in de slaapkamer, waar een diepe kast rechtstreeks in verbinding stond met de zolder, waar onze Aaron ooit een bord tomaten met antibiotica had neergezet voor ratten. Dan zou het gespuis wel opdonderen, zei hij.
 

Dat brengt me op een idee. Ik heb nog een doosje oude antibiotica, uit de tijd dat ik in Zambia een voorraadje bij me had. In de keuken snijd ik een tomaat in stukjes en bestrooi hem met verpulverde antibiotica. Ver over de datum, dat wel. ‘Doe er nog wat peterselie bij?’ stelt Man voor. ‘Het oog wil ook wat.’ Ik weet niet eens of een zilvervisje ogen heeft. Je had vroeger een reclame voor sjiek kattenvoer, daar deden ze ook een takje peterselie bij. En die (ras)kat maar nuffig kijken. Ik zet het bord onder het bed.
 

Of het hielp? Na een week haalde onze hulp, uiterst ontsteld, een bord vol schimmel onder het bed vandaan. Niemand had ervan gesnoept. Dus nu toch weer de spuitbus. Maar ik blijf zitten met onbeantwoorde vragen: WAARTOE zijn jullie, visjes, in vredesnaam op aarde? WIE heeft jullie uitgevonden? HOE kom ik voorgoed van jullie af? Misschien denken die visjes, op hun eigen denkniveau, wel hetzelfde over ons.