‘Waarom zijn cornflakes uitgevonden?’
is de populairste vraag van 2024 en het antwoord is bizar
Onze lieve collega’s van FavorFlav hebben van eten hun vak gemaakt. Je moet bij deze lekkerbekken zijn voor de beste recepten, geinige weetjes en de laatste eettrends. Willen wij natuurlijk ook van op de hoogte zijn. Vandaag: ‘Waarom zijn cornflakes uitgevonden?’
‘Waarom zijn cornflakes uitgevonden?’ is een vraag die eerlijk gezegd nooit in me is opgekomen. Maar blijkbaar ben ik daar een uitzondering in, want in 2024 googelden we massaal naar het antwoord hierop. En nu ik weet wáárom cornflakes zijn uitgevonden, snap ik die drang. Want het antwoord zie je niet aankomen.
Heb je in ieder geval een leuk weetje om te vertellen aan het kerstdiner dit jaar. Of nou ja… Ligt eraan wie er bij je aan tafel zitten, denk ik.
Cornflakes: geen opwindend product
Met name in Amerika zijn cornflakes een razend populair ontbijt. Ik heb het idee dat dat in Nederland wel meevalt, aangezien wij verslaafd lijken te zijn aan yoghurt, havermout en boterhammen met kaas. Maar goed, cornflakes dus. Wat denk je van dit spul? Niets bijzonders, toch? Het is niet echt een spannend product; er zit niet megaveel smaak aan (als je de extreem bewerkte versies met suiker weglaat) en ze zijn ook niet echt opvallend van structuur ofzo. Je wordt er niet echt opgewonden van. En laat dat nou precíés de bedoeling zijn geweest van de bedenker van de cornflakes.
Van vet en zwaar naar voedzaam en licht ontbijten
Die bedenker heeft de naam John Harvey Kellogg. Hé, Kellogg’s – die kennen we! Pakken Kellogg’s cornflakes staan ook bij onze supermarkten in de schappen. De oorsprong van het product ligt in het einde van de negentiende eeuw. Het was een periode waarin de rijke Amerikanen ontbeten met alles waar ze zin in hadden. Als dat biefstuk was met een stuk kip ernaast, dan was dat wat ze om 6 uur ’s ochtends in de pan gooiden. In deze periode veranderden veel Amerikanen langzaamaan de kijk op zulke zware ontbijtjes. Het moest lichter en voedzamer. John Kellogg sprong gretig in op die behoefte en bracht graanproducten op de markt die als ontbijt konden worden genuttigd. Gezond en goed voor je spijsvertering; perfect passend bij de nieuwe Amerikaanse trend.
De absolute zonde
John was verder alleen helemaal niet zo’n gretige man. En al helemaal niet als het aankwam op… seks. Nee, seks was een absolute zonde volgens hem. En masturbatie al helemaal. Het zou je de meest afschuwelijke gezondheidsproblemen geven, van epilepsie tot complete blindheid. Niet voor niets sliepen John en z’n vrouw een leven lang apart, en hadden ze hun kinderen geadopteerd in plaats van zelf verwerkt. John leefde sober en streng volgens de geloofsovertuigingen van de Adventkerk. Daarnaast was hij arts. Dat laatste verklaart in ieder geval waarom hij ‘gezondere’ cornflakes op de markt wilde brengen. Wat heeft zijn sobere leefstijl en geloofsovertuiging dan met cornflakes te maken?
Seksloos
Het antwoord: John wilde kortgezegd een zo seksloos mogelijk product op te markt brengen. Hij was ervan overtuigd dat dingen als vlees, vet, suiker en kruiden lust zouden opwekken. Die zonde moest hoe dan ook voorkomen worden. En dus kwamen droge, smakeloze, saaie, libidoverlagende ontbijtgranen op de markt. Niet te vergelijken met de mierzoete suikerbommen die je tegenwoordig op de markt ziet. John zou gék worden als hij nu ons supermarktschap zou zien. Cornflakes met chocolade?! Heidens!
Eind goed, al goed (zo ongeveer dan)
Zijn broer Will Keith stak op den duur een stokje voor de droge ontbijtgranen, die inmiddels in veelvoud geproduceerd werden. Will kwam met het krankzinnige idee om suiker aan de granen toe te voegen. Het bleek een magistrale zet te zijn, want het product verkocht daardoor veel beter. John en Will kregen ruzie, want John was het ab-so-luut niet eens met deze veranderingen. Uiteindelijk startte Will zijn eigen bedrijf: de Battle Creek Toasted Corn Flake Company. Later werd dat de Kellogg Company. John ging zicht richten op sojaproducten.
Bizar verhaal toch? En, ga je het aan de kersttafel vertellen? Of kan je deftige oudtante zo’n verhaal niet aan?
