Waarom ik meer op Linda de Mol wil lijken
Het was de late avond, ik schakelde in op Jinek en trof daar Linda de Mol. Linda staat voor mij gelijk aan tv, dus dat vond ik gezellig.
Het ging uiteraard over haar nieuwe film, die mij extreem ongemakkelijk lijkt, maar de coronakwestie kwam ook wel en vooral ook níet ter sprake. En dat vond ik verfrissend.
Linda nam het standpunt van geen standpunt hebben in. Ze zei dat het bijna onmogelijk is om iets te zeggen dat hout snijdt. Ik was blij verrast. Niet omdat het een onderwerp is dat niet besproken mag worden, maar er zijn al zo ontzettend veel meningen van experts en opiniemakers (logisch). Die gedeeld mogen worden, begrijp me niet verkeerd. Het is fijn om je eigen mening te scherpen of bij te stellen door de kijk van iemand anders, maar ik ben gewoon blij dat ik niet weet wat Linda de Mol van corona vindt.
Ik heb gesprekken met familie, waar iemand af en toe tussendoor een luchtje moet scheppen omdat de discussie verhit is. Ik heb het over nieuwe-oude-nieuwe maatregelen met vrienden, waar soms hard met de vuist op tafel geslagen wordt. Ik lees, ik kijk en ik vorm een mening door dit allemaal te doen. Op social media volg ik verrukkelijk uitgesproken types, omdat ze zo verrukkelijk uitgesproken zijn. En dan is het gewoon fijn dat mijn publiekslieveling zegt: ik hoef hier niet zo nodig mijn opinie te ventileren, het zorgt alleen maar voor meer polarisatie. Dat is namelijk waar Linda de Mol zich zorgen om maakt: al die meningen verscheuren ons.
Wat schieten jij en ik ermee op wat Linda de Mol van de coronakwestie vindt? Behalve bevestiging of boos zijn, omdat je haar mening wel of niet deelt. Ik wil wel een beetje meer zijn als Linda, want hell yes dat ik mijn eigen mening wél geventileerd had bij Eva aan tafel. Het is maar weer goed dat ik daar niet zat.
Beeld Linda: Talpa, Marc de Groot
Door: Adeline Mans
