Waarom dáár?!
Als je denkt dat je groot moet zijn om het verschil te maken, nou nee hoor.
Dan noem ik altijd mijn favoriete voorbeeld: een mug. Ken je dat, dat je je net lekker, al snorrend van tevredenheid, nestelt in je kussen op weg naar een heerlijke nacht slaap en dan ineens hoor je: ZZZZZZZZzzzzz… ZZZZZZ!!!!
Je kwakt het licht weer aan en gaat op jacht. En hoe ze het doen, doen ze het: dan zijn ze altijd spontaan verdwenen. Tot jij dus net weer lekker ligt en bijna in slaap valt… zzz ZzZZZZZ! Aaarghhh!
Je zou dit euvel alleen verwachten in de zomer
Tenminste, dat was mijn overtuiging. Vanaf ongeveer half mei hangt er een klamboe boven mijn bed. Sommige mensen (lees: meestal de mannen) vinden het een onding, ik slaap er prima onder. Het is alleen lastig als je naar het toilet moet.
Maar zo half oktober ben ik wel weer een beetje klaar met dat ding. Dan wil ik ruimte om me heen. Dus slaap ik nu inmiddels een paar maanden zonder. Tot ik vanmorgen wakker werd.
Ik voel meteen al dat er iets raars aan de hand is
Mijn oog wil namelijk niet open. Half blind hobbel ik naar de badkamer. Na een blik in de spiegel weet ik niet of ik nou moet lachen of huilen. Ik zie eruit als een idioot met mijn halfdichte oog. Boven op mijn ontzettend dikke ooglid prijkt een rode, warme bult, die zodra ik ernaar kijk ontzettend begint te jeuken. Een muggenbult. Midden op mijn rechter ooglid. Lekker dan.
Als schrijver werk je vaak thuis. Heerlijk in je onooglijke huispak in stilte achter de computer. Maar er zijn ook dagen dat ik voor interviews of klantbezoeken de deur uitga. Kak, laat precies vandaag nou zo’n dag zijn dat ik wél de deur uit moet. Naar een groot bedrijf met allemaal Serieuze Mensen. Kakkerdekak. Had ik al gezegd… KAK! Ik kan toch onmogelijk mijn afspraak afzeggen omdat ik een muggenbult op mijn oog heb? Nee, dat kan niet.
Dus stap ik met gepaste gêne de auto in
Gelukkig ben ik een vrouw en kan ik met make-up een hoop camoufleren. Een lijntje, een poedertje, wat oogschaduw… Toch verwacht ik een opmerking in de zin van: wat heb jij gedaan? Zo’n opmerking komt natuurlijk niet. Sterker nog, niemand valt iets op en dat ligt echt niet aan mijn fantastische make-up skills (die heb ik namelijk niet).
Nog maar eens een bevestiging dat wat mensen over je denken zich vooral in je eigen hoofd afspeelt. Over het algemeen is iedereen vooral met zichzelf bezig en dus niet met een muggenoog. Desalniettemin ben ik wel blij dat de zwelling aan het einde van de dag aanzienlijk minder is en ik weer gewoon ‘normaal’ over straat kan.
