Franska.nl

Waarom?

Noem de dingen toch gewoon bij de naam. Zonder poespas!

 

Waarom? Dat vraag ik me de laatste tijd best vaak af. Waarom sporen leiders van een land hun bewoners aan om de bewoners van een ander land te vermorzelen, terwijl ze zelf in hun veilige bunkers blijven zitten? Waarom verkopen we eerst weer nieuwe producten die kankerverwekkend zijn, en gaan we daarna pas iets tegen die kanker zoeken? Waarom helpen we het milieu om zeep met onnodige dingen, en schaffen we die onnodige dingen niet gewoon af?

 

Maar ja … de antwoorden daarop ga ik waarschijnlijk niet meer meemaken. Ik denk dat de volgende generatie pas écht de ernst van dit alles gaat inzien en het dan gaat aanpakken. En ik wil ze bij voorbaat alvast mijn excuses aanbieden namens mijn generatie en de voorgaande.

 

Ook voor het verloederen van het onderwijs. Rekenen? Kunnen we niet meer! En een taal beheersen, daar hebben we Google (Translate) voor! Maar of het werkt, en we elkaar straks nog een beetje kunnen begrijpen? Ik twijfel.

 

Zo hoorde ik onlangs een advocaat op tv zeggen dat het “onnavolgbaar” was dat een verdachte (die zijn cliënt zou hebben benadeeld) de zaak buiten de gevangenismuren mocht afwachten. Volgens mij bedoelde hij dat hij dit “onbestaanbaar” of “ondenkbaar” vond, maar dat zei hij dus niet. Onnavolgbaar betekent namelijk dat iets té uitstekend of perfect is om te kunnen worden geëvenaard. En daar kun je iemand natuurlijk weer niet voor vervolgen, of het afkeuren. Maar zo’n uitspraak – ja, niet die van de rechter, maar dus die van de advocaat – blijft bij mij dan de hele avond hangen. En wat schiet ik er mee op? Niets!

 

En toch … ik was al blij dat deze man gewoon Nederlands sprak. Over een tijdje vindt iemand zoiets waarschijnlijk weer “inimitable,” terwijl hij eigenlijk “unacceptable” bedoelt. Ik hoor nu al heel veel mensen regelmatig “unbelievable” roepen als ze iets niet kunnen geloven, en zo drijven we steeds verder af van onze prachtige Nederlandse taal. Jammer, toch? En waarom?

 

De badmeester heet tegenwoordig aquahost. En dan kan het dus gebeuren dat ik de brandweer ga bellen als iemand schreeuwt: ‘haal de aquahost, want er verdrinkt iemand!’ Ik denk dat al die nieuwe “Chief Happiness Officers” en “Happy People Officers” die tegenwoordig overal rondlopen hier ook knettergek van worden. Want hoe houd je als floormanager iedereen nog enthousiast, terwijl iedereen met zijn prachtige titel verzuipt in het werk? En waar is dan de aquahost om die burn-out-brand te blussen? Hoe leg je als Chief Inspiration Officer aan de Vibe Manager nog uit wat zijn core business is? Ik zou het echt niet meer weten, hoor.

 

Nee, dan de Belgen. Waarom iemand om een punaise vragen, terwijl hij bij het woord duimspijker meteen begrijpt wat je bedoelt?

 

Of de Afrikaners. Een seekoei is een nijlpaard en een hysbak is een lift. En als iemand om de brandbeksous vraagt, wil hij graag de Tabasco aangereikt krijgen. Verwijst iemand naar een amperbroekie, dan bedoelt hij een stringetje, en komt hij wat later als gevolg van een papwiel, dan heeft hij gewoon een lekke band.

 

Da’s toch veel duidelijker dan wat wij hier allemaal verzinnen?

 

De “kernbesigheid” van de “snydokter” is in één keer duidelijk. Terwijl ik bij de core business van een gastro-intestinale chirurg, of een bariatrie-chirurg, toch altijd even moet vragen wat hij (of zij) nou precies doet wanneer ik word voorgesteld.

 

Noem de dingen toch gewoon bij de naam. Zonder poespas!

 

Ehhhh … poespas??? Is dat een doorgang in de bergen alleen voor katachtigen of pitspoezen? Is het een klein kattenstapje? Of toch een toegangsbewijs voor Yab Yum?

 

En waarom willen we daarmee uitdrukken dat iets te veel gedoe lijkt, terwijl ik bij het googelen van dat woord weer bij hele rare andere dingen uitkom?

 

Wat een gedoe, zeg! It is driving me mad!