Vroeger was je gewoon zwanger. Punt
Maar tijden veranderen blijkbaar.
Naast me zit collega L., inmiddels 25 weken onderweg in de zwangerschap van haar tweede kindje. Tot mijn stomme verbazing hoor ik haar zeggen dat ze eindelijk eens heerlijk op haar rug had geslapen. ‘Hoezo?’ vraag ik onnozel. ‘Als je lekkerder op je rug slaapt, dan doe je dat toch?’ ‘Nou, volgens de kenners is dat erg onverstandig’, zegt L. ‘Want het gewicht van je baby drukt dan op je organen en dat is niet goed.’
Ehm, niet goed? Daar had ik nog nooit van gehoord. Ook niet toen ik bij baby numero 2 nogal zwanger was en zo’n dertig kilo zwaarder werd. Geen arts die zei dat ik met dat enorme gewicht beter op mijn zij kon gaan liggen. Dat deed ik vanzelf wel, want op mijn rug kon ik haast niet meer ademen omdat ik het gevoel had dat ik een klein olifantje in mijn buik had in plaats van een baby. Maar L. sliep dus al weken ongemakkelijk omdat dit tegenwoordig beter zou zijn voor je ongeboren kind. Gelukkig is ze verder doodnuchter en laat ze zich totaal niet meeslepen door magazines, influencers of apps die het allemaal beter zouden weten.
Toen ik 25 jaar geleden zwanger was mocht ik geen alcohol drinken (logisch) rauw vlees of rauwmelkse kaas (ook logisch) eten en dat was het wel zo’n beetje. Maar als ik nu hoor hoe lang de verboden lijst is met dingen die een zwangere vrouw tegenwoordig niet mag eten dan durf je haast niks meer in je mond te stoppen. Er schijnen zelfs apps te zijn waarin je iedere hap die je neemt kan controleren of ie wel ‘veilig’ zou zijn. Je mag haast niks en moet van alles. Zwanger zijn is tegenwoordig dus duidelijk anders dan vroeger. Toen kreeg je gewoon een kind. Punt.
Nu lijkt een zwangerschap meer op een buitengewoon lastig project dat je met de grootst mogelijke voorzichtigheid door moet maken, vol met risicobeheersing, kwaliteitscontroles en projectmanagers die zich ermee bemoeien. Het liefst sluiten ze een zwangere vrouw de dag na de conceptie op in haar huis en mag ze pas weer naar buiten als de baby blakend en wel in het wiegje ligt. Terwijl het in de geschiedenis toch al een paar miljard keer goed gegaan is.
Ik weet nog dat ik toen mijn eerste bevalling in zicht kwam me wel zorgen maakte of ik dat wel zou kunnen. In die periode was er een enorme watersnoodramp ergens in Afrika en werd een vrouw wereldnieuws omdat ze in een boom was bevallen van haar kindje. Zonder arts, zonder baarkruk, muziekje, wierook of wat voor verzachtende omstandigheden dan ook. Terwijl ik later mijn weeën weg lag te puffen moest ik vaak aan die vrouw denken.
Nu ben ik sowieso blij dat ik nooit meer zwanger zal zijn of hoef te bevallen, maar zeker anno 2024 lijkt het me buitengewoon ingewikkeld.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
