Vroeger aten we aan tafel en nooit op de bank
Tradities zijn me altijd veel waard. Geen idee waar dat vandaan komt, misschien een gevoel van nostalgie?
Hoe dan ook, er zijn een aantal dingen die bij ons thuis altijd op dezelfde manier gingen, en daar werd dan ook niet vanaf geweken. Nu woon ik al zo’n twaalf jaar op mezelf, maar merk ik dat ik die tradities vanuit huis gewoon heb meegenomen naar m’n eigen appartementje.
Voor de duidelijkheid meld ik even dat ik niet samenwoon en geen kinderen heb. Dus voor wie ik die tradities in stand hou — niet voor iemand anders. En dat vind ik af en toe best grappig, want de gewoonte die ik er maar niet uit krijg: eten doe ik aan tafel. Nooit op de bank en dus ook nooit voor de tv. Het avondeten was bij mij thuis het enige moment van de dag dat we met z’n vieren waren (met beide ouders en mijn broer, zelfs inclusief kat — al mocht die niet aan tafel) en dus de dag doorspraken. Soms kort, soms lang, soms gezellig, soms chagrijnig. Maar hoe dan ook altijd samen en altijd aan tafel. Natuurlijk, naarmate m’n broer en ik ouder werden aten we minder mee. Vooral in het weekend kwam het nogal eens voor dat we bij vriendjes of vriendinnetjes aten, maar doordeweeks gebeurde dat eigenlijk nauwelijks.
En het had ook wel iets fijns, zo met z’n vieren aan tafel. Op de achtergrond vaak de muziek van James Taylor, The Black Family of Emmylou Harris, en dan de dag doornemen. Grote uitzondering was in de kerstperiode, want dan stond steevast de hele dag door de Top 2000 op. Nog een traditie die ik er ruim een decennium later zelf in houd: ik luister trouw de Top 2000, terwijl ik de rest van het jaar de radio nooit opzet.
Dus stel het je eens voor: ik, in m’n eigen appartementje, die kook voor mezelf en het zelf ook aan tafel opeet. Geen idee waarom ik daaraan vasthoud, want ik ben gewoon in m’n uppie, maar als ik op de bank ga zitten voelt het toch een beetje fout. Tegenwoordig zet ik wel ondertussen de tv aan in plaats van muziek, maar ik kijk vanaf de eettafel. Overigens zijn mijn ouders ook overstag qua tv-gebruik en wordt ook De Wereld Draait Door nu wel eens tijdens het eten opgezet — mits er een interessante gast is, natuurlijk.
Maar dit soort tradities in stand houden, ik vind het helemaal niet erg. Juist niet, zelfs. Het is waarschijnlijk dat nostalgische gevoel wat het oproept, en het gevoel van thuiszijn. Thuis is de Top 2000 en thuis is aan tafel eten.
Door: Wieke Veenboer
Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.
