Vriendinnen voor altijd
Diana is al jaren bevriend met Anne. Zeker na een heftige periode is die vriendschap erg belangrijk voor haar. Maar daar is niet iedereen blij mee…
‘Opgelucht loop ik door de draaideur van het ziekenhuis weer naar buiten. Ik heb mijn laatste controles achter de rug en volgens de specialist ben ik genezen verklaard. Mijn bloedwaarden zijn goed en ik heb geen klachten meer.
Hoe anders was het vorig jaar toen ik het verpletterende bericht kreeg dat ik ernstig ziek was. Een operatie volgde en daarna chemotherapie. Ik was nog maar een schim van mezelf en wist soms niet hoe ik de dag door moest komen. Mijn man en kinderen hielpen me waar ze maar konden en ook mijn beste vriendin Anne was er altijd voor me. Ze zorgde voor de kinderen en dat het in huis allemaal op rolletjes liep. Best bijzonder als je weet dat ze zelf ook een gezin heeft en de ex-vrouw van mijn broer Bob is.
Ik weet nog dat ik haar voor het eerst zag, bij mijn ouders thuis. Eindelijk een leuke, dacht ik toen ik in haar bruine ogen keek. Want mijn broer had nogal wat vriendinnen mee naar huis genomen. Maar dit was een blijvertje en door de jaren heen werd ik heel close met Anne. Ze werd mijn beste vriendin, we kennen elkaar door en door.
Natuurlijk had ik heus wel in de gaten dat Bob en Anne af en toe gedoe hadden. Maar welk stel heeft dat niet als ze al zo lang samen zijn. Ze wilde er dan niet al te veel over kwijt, wat ik natuurlijk wel begreep. Want om dan tegen mij vervelende dingen over mijn broer te zeggen, dat wilde ze niet. Pas toen ze me huilend belde en vertelde dat Bob een affaire had en bij haar wegging, snapte ik wat er werkelijk aan de hand was.
Woest was ik op mijn broer want ik vond het verschrikkelijk wat hij haar aandeed. Na al die jaren waarin ze een fijn gezin vormden met hun drie jongens wilde hij niet meer verder. Natuurlijk was ik er voor Anne en haar verdriet. Mijn broer vond dat heel vervelend, maar ik wilde mijn schoonzus, van wie ik heel veel houd, niet laten vallen. Ik hielp haar met verhuizen, ging samen met haar op vakantie om even bij te tanken en we bleven elkaar regelmatig zien en spreken.
De nieuwe liefde van Bob verdween alweer snel uit zijn leven, maar Anne leerde na verloop van tijd een nieuwe man kennen met wie ze nu een tijdje een latrelatie heeft. Ik heb hem al een paar keer gezien en ik ben heel blij voor haar dat ze het samen zo leuk hebben. Maar mijn broer heeft er moeite mee dat zijn ex nu gelukkig is met een ander. Wat had hij dan gedacht? Dat Anne de rest van haar leven alleen zou blijven? Hij wilde toch zo nodig scheiden?
Bob gedraagt zich als een jaloerse echtgenoot en waar hij kan laat hij merken dat hij de nieuwe vriend van Anne maar niks vindt. Ik vind dat echt bespottelijk en dat heb ik hem ook een paar keer gezegd. We kregen er flinke ruzie om, zo erg dat ik hem nu al een paar maanden nauwelijks gesproken heb. Ik vind dat heel verdrietig en ik houd van mijn broer, maar ik pieker er niet over om mijn vriendschap met Anne op het spel te zetten. Ze is als een zus voor me en Bob weet dat als geen ander.
Volgende week ben ik jarig, ik word vijftig en dat voelt na een ellendige periode als een nieuw begin. Ik ben van plan om een groot tuinfeest te geven voor vrienden en familie, dus ook voor Bob en Anne. Ze weten allebei dat ze van harte welkom zijn en ik hoop dat mijn broer voor die ene keer, om mij een plezier te doen, zijn trots opzij kan zetten en erbij zal zijn.’