Franska.nl

Ze hebben samen kinderen, ze hadden samen een huis, ze deden altijd alles samen. Want ze konden altijd zo goed samen. De een ademde de ander. En omgekeerd. En toch liep hun samenzijn op een dag uit zijn tijd. Ze namen allebei uitgebreid de tijd om te rouwen, want dat hadden ze wel nodig. Hij net iets meer dan zij omdat ‘hij nog wel van haar’ toen ze deur uitging, en dat meende hij. Of ze nog wel vrienden konden blijven, vroeg zij. Dat wilde hij wel. Omdat ‘hij nog wel van haar’ en omdat hij misschien wel hoopte dat de wal het schip zou keren op den duur en alles weer net als gisteren zou worden. 

Maar toen hoorde hij over die ander en dat zij daar al een tijdje mee doende was zonder dat hij ook maar iets had vermoed. Hij had het niet gemerkt omdat het vertrouwen onvoorwaardelijk en oneindig was geweest altijd – en bedrog geen optie had geleken. 

In het begin sneed het door zijn ziel, elke keer als ze elkaar zagen. Zo erg dat hij moest besluiten hier een eind aan te maken en dat respecteerde zij. Als hij de kinderen naar haar toe bracht of ze na ‘haar week’ ophaalde kon hij het niet verder dan tot de voordeur opbrengen. Het idee dat zij daar samen met die andere man verkeerde, dat kon hij niet verdragen. Hij zag ze heus wel, de blikken van zijn kinderen en dat ze op hun lip moesten bijten, maar zijn eigen pijn was nóg erger dan dat te moeten zien.

Na een half jaar stond ze op een dag voor zijn deur. Onaangekondigd belde ze op een avond aan omdat ze zo graag met hem wilde praten, zei ze. Het ging over hen, zei ze en dat ze er zoveel verdriet van had dat ze elkaar niet meer spraken. Hij schreeuwde zo hard tegen haar dat zijn ogen de dag erna rooddoorlopen waren, maar deze uitbarsting klaarde wel de lucht en zorgde ervoor dat hij ook met andere ogen naar zijn kinderen kon kijken – weer met de ogen van een vader in plaats van die van een bedrogen echtgenoot. Daarom besloot hij dat hij voor zijn kinderen bereid was het contact met hun moeder weer naar behoren te herstellen.

En zo begonnen ze aan een nieuwe relatie die langzaam maar zeker vorm kreeg. Een relatie waarin ze nog steeds op een bepaalde manier om elkaar gaven, deze twee mensen die samen kinderen hebben, die ooit samen een huis hadden en die zo goed samen konden omdat de een de ander ademde. En omgekeerd.