Voor de weduwe van Justines vader draait alles alleen maar om geld
‘Pappa zou zich omdraaien in zijn graf.’
‘Sinds mijn vader een jaar geleden overleed, vechten mijn zus en ik met zijn weduwe over de erfenis. Hoewel hij er een paar jaar geleden nog uitvoerig met mijn zus en mij over had gesproken dat hij ons goed verzorgd achter zou laten, bleek hij zijn nalatenschap uiteindelijk toch niet zo goed geregeld te hebben. Het wettelijke deel dat zijn vrouw toekomt is in ieder geval behoorlijk gunstiger voor haar dan het plaatje dat hij ons toen voorrekende. Dat komt haar goed uit, want voor haar draait het in het leven alleen maar om geld en ze gaat er schaamteloos ver in om dat te krijgen.
Toen mijn moeder overleed – inmiddels meer dan tien jaar terug – stond ze nog geen week later op en top opgedoft voor de deur. Daarna heeft ze er zeggen en schijven negen maanden voor nodig gehad om mijn vader het hof te maken en ik moet zeggen dat ze daar zo geraffineerd in was dat zelfs mijn zus en ik ons af en toe door haar lieten inpakken.
Van vriendelijkheid is nu natuurlijk geen sprake meer. Ze kan zelfs geen greintje fatsoen meer opbrengen. Een peperduur horloge dat mijn vader nota bene van mamma had gekregen ligt nu bij haar en ze waagt het om tegen ons te zeggen dat we eerst maar met bewijs moeten komen voordat ze er eventueel over denkt om het aan ons te geven.
De kans is groot dat het erop uitdraait dat zij straks met haar kinderen de pot zit te verteren zonder ook maar zelfs met haar ogen te knipperen. En dan te bedenken dat haar eigen ouders, die inmiddels tegen de negentig lopen, straks ook nog eens een kast van een huis in Nederland en een chalet in Zwitserland aan haar nalaten. Dat heb ik haar keihard verweten de laatste keer dat we elkaar ontmoetten. In dat gesprek, waar ook haar zoon bij aanwezig was om haar zaken te behartigen, liepen de gemoederen nogal hoog op. Terwijl wij haar voor het eerst recht in haar gezicht zeiden hoe we over haar dachten, schilderde zij ons af als twee verwende nesten en durfde ze te beweren dat pappa het zogenaamd heel moeilijk met ons had gehad.
Was er dan helemaal nooit één moment dat ze zich achter haar oren krabde, vroeg mijn zus aan haar. Nooit één moment dat ze moest toegeven dat de amper tien jaar dat ze met pappa samen was haar wel héél erg veel hebben opgeleverd, terwijl mijn zus en ik altijd gewoon gewerkt hebben en zij nog nooit van haar hele leven één dag? Ze lachte mijn zus uit in haar gezicht. En toen ik zei dat pappa zich zou omdraaien in zijn graf als hij haar nu zou zien, lachte ze nog harder.’
Justines naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
