Voor de allerlaatste keert: Genesis
Afgelopen weekend trad een van de beste bands uit de Britse popgeschiedenis voor de allerlaatste keer op en wat waren ze weer smashing!
11 maart 1998 was een mooie dag. Toen stond ik in het publiek tijdens het concert van Genesis in Ahoy in Rotterdam tijdens hun Calling All Stations Tour, en man, man, man, wat was het goed. Al jaren was ik fan van deze fantastische band met Mike Rutherford, Phil Collins en Tony Banks en dat concert was de kans van mijn leven om hen live te zien. Nou, dat viel niet tegen want in het echt waren ze net zo goed als op hun albums Abacab, Invisible Touch en We Can’t Dance.
Natuurlijk ken jij de hits van die platen nog uit je hoofd. Hoe gaaf was de tekst van Jesus He Loves Me waarin een Amerikaanse televisiedominee die jarenlang prostituees bezocht op de hak werd genomen. Of de videoclip bij Land Of Confusion, van de makers van het satirische Britse Spitting Image waarvoor ze talloze prijzen in de wacht sleepten. Die tekst van Land of Confusion is trouwens nog steeds akelig actueel these days…
Inmiddels is het 2022 en zijn de heren op leeftijd. Afgelopen zaterdag was hun allerlaatste optreden in de O2 Arena in Londen. De 71-jarige Phil Collins kan zelfs niet meer drummen, na al die jaren zijn de zenuwen in zijn hand aangetast en zal hij nooit meer die machtige solo laten horen uit In The Air Tonight die iedereen met zijn ogen dicht na kan doen. Op het podium zat een oude man op een stoeltje die in de verte nog een beetje leek op de popster van de jaren 80 en 90 toen hij op het toppunt van zijn roem was.
Zijn zoon Nic achter de drums en dochter Lily, de steractrice uit Emily in Paris die inmiddels bijna beroemder is dan haar vader in het publiek. Zo was het een all in the family affair. Na deze laatste keer moesten ze maar eens een echte baan gaan zoeken, grapte Phil nog. Bands zoals Genesis worden helaas niet meer gemaakt, maar gelukkig hebben we de beelden nog.