Voor altijd een beetje Bertram
Ik was zes toen de eerste aflevering van de kinderserie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer op tv kwam.
En ik was meteen verkocht. Opnemen ging in die tijd nog niet (videorecorders bestonden nog niet, laat staan smart-tv), dus iedere zaterdagmiddag zat ik aan de buis gekluisterd. Moest ik mee op familiebezoek, dan alleen als ik daar tv mocht kijken. Wat genoot ik van de avonturen, de liedjes, de sprookjesfiguren. Van dwaallichten en moerasgeesten tot nimfen, faunen, feeën en reuzen. Vier jaar later werd de laatste aflevering uitgezonden. Ik kan me nog herinneren dat ik bij mijn oom Tinus en tante Anny in de woonkamer achter hun café in het Brabantse dorpje Esch dikke tranen huilde.
Het was mijn eerste kennismaking met Rob de Nijs, toen in zijn rol als Bertram Bierenbroodspot. De warme band tussen mij en deze zanger is altijd gebleven (al weet hij daar zelf niks van).
Sommige van zijn liedjes vond en vind ik prachtig, met andere had ik wat minder, maar dat maakte geen verschil. Tot op de dag van vandaag was hij voor mij nog altijd een beetje Bertram. Stoer, knap (al had ik daar op mijn zesde nog niet zoveel oog voor), beschermer van Lidwientje en de kinderen, en deel van mijn kindertijd. Later heb ik nog wat afleveringen teruggezien. Helaas maar een paar, want een groot deel van de afleveringen hebben ze in Hilversum gewoon gewist. Vaak vallen dingen uit je jeugd een beetje tegen, maar ‘Hamelen’ is nog steeds even magisch als toen ik zes was. Met veel grote namen van vroeger: Martin Brozius, John Lanting, Rita Corita, Loeki Knol, Berend Boudewijn, Willem Nijholt, Leen Jongewaard, Gerard Cox en nog vele anderen.
Deze zomer nam Rob de Nijs afscheid van zijn muzikale leven op het podium.
Noodgedwongen, omdat parkinson hem het optreden onmogelijk maakt. Op 15 december wordt het uitgezonden, en op Tweede Kerstdag en nieuwjaarsdag weer. Ik ga zeker kijken, al heb ik al heel wat fragmenten gezien. Op het podium staat een man van bijna tachtig, breekbaar, grijs, met trillende handen. Maar het maakt niet uit. Voor mij is hij nog steeds Bertram. Voor altijd.
